Từ một thanh niên gầy gò ốm yếu, tôi đã trở thành tân sinh viên khoa Giáo dục thể chất, vượt qua hàng trăm thí sinh khác hiên ngang bước vào cánh cổng đại học dù biết chặng đường phía trước còn nhiều chông gai.
Hà Nội chớm thu đẹp đến nao lòng và tôi đã là một chàng trai tuổi 20. Tuy mọi thứ không hoàn hảo, nhưng tôi đã có những khát khao và đam mê dành riêng cho mình.
Điều mà em có lúc bây giờ là tuổi trẻ và đam mê. Vì vậy em hãy thực hiện ước mơ, và cháy cùng đam mê. Chỉ có như thế em mới không cảm thấy cuộc sống này vô nghĩa.
Có lẽ lòng đam mê nghề dạy học đã giúp tôi thành công. Nhưng điều quan trọng hơn tôi nhận ra tình yêu thương giữa con người với con người là bao la.
Tôi đã có đam mê từ khi còn rất nhỏ. Tôi sẽ tiếp tục cố gắng trên con đường mà mình đã chọn, làm sứ mệnh cao cả trồng người…
Tôi không hứa sẽ làm một cô giáo xuất sắc trong tương lai, nhưng tôi hứa sẽ luôn yêu nghề, tâm huyết và sống chết với nó ở mọi hoàn cảnh.
Dù vẫn còn rất nhiều thử thách chờ đợi phía trước, nhưng tôi luôn tự hào với những gì bản thân đã làm được.
Tôi nghĩ nếu không có cố gắng sẽ chẳng có kết quả nào. Ít nhất chỉ cần ngày mai tôi tiếp tục vượt qua tôi của ngày hôm nay, như vậy đã là thành công lớn nhất rồi.
Trong cuộc sống, bất kể bạn ở lứa tuổi nào cũng cần lắm một niềm say mê và dần theo năm tháng nuôi dưỡng thành thú đam mê.
Đêm hôm đó, lẽ ra anh đã tự tước bỏ sự sống của mình. Nhưng không, anh chọn cách vươn cao như những tòa nhà chọc trời. Anh đã chọn hướng đi ngược lại…
Tôi thầm cảm ơn bố về tất cả, một người bố suốt đời vì vợ, con và gia đình bé nhỏ của mình. Bố chính là một người đầy nghị lực, bản lĩnh, vượt qua mọi thử thách để tiếp tục sống khát khao và thực hiện ước mơ, hoài bão.
Bước đi đầu tiên lúc nào cũng khó khăn, đối diện với cuộc sống này không đơn giản, hoặc bạn sẽ trưởng thành hoặc bạn sẽ không là ai cả. Mỗi người một đam mê, đam mê của tôi là vườn cây, ao cá, là được sống với những gì gần gũi nhất.
Thật sự tôi rất mãn nguyện với cuộc sống hiện tại, nó mang lại cho tôi một nhựa sống mới, một niềm tin đúng nghĩa cho cuộc sống, một hướng đi đến tương lai tươi sáng trong tầm tay.
Tôi thầm cảm ơn chính bản thân vì phút tự ái đó đã giúp tôi tìm được đam mê của chính mình. Còn gì hạnh phúc hơn khi được làm những điều mình thích và có mục tiêu phấn đấu trong tương lai.
Hiện tôi có những thành công không ngờ tới. Thơ tôi được đăng trên một số báo. Đây chính là động lực cho tôi tiếp tục bước tới, dấn thân vào những đam mê lành mạnh để một ngày nào đó vươn đến thành công.
Đam mê xuất phát từ đâu, bắt đầu khi nào, vì sao mình lại đam mê nó... chính là những câu hỏi của tôi mà không giải thích được.
Có lẽ đây là lần đầu tiên tôi thức thâu đêm để viết một bài dài như thế này, để kể về cuộc đời mình. Tôi đã hứa sẽ viết một cái gì đó vào ngày ấy - ngày tôi 20 tuổi.
Thời gian trôi qua đối với tôi thật hạnh phúc. Tôi hạnh phúc vì đã thực hiện được ước mơ của mình, tuy con đường để hoàn thành cũng lắm vất vả và gian nan.
Đam mê nào cũng đáng trân trọng, quan trọng là bạn có đủ dũng cảm để sống cùng niềm đam mê đó hay không.
Tôi luôn cảm thấy cuộc sống này thật thú vị, thú đam mê cuộc sống giúp tôi đi về phía trước và luôn mở rộng vòng tay với bạn bè khắp nơi trên thế giới.
Ai cũng có ước mơ, đam mê của riêng mình. Người dạy tôi sống cần phải có ước mơ, đam mê và theo đuổi những ước mơ ấy đó là những người thầy, cô và đặc biệt là người bố của tôi.
Bởi vì có đam mê nên con người thường đứng giữa những sự lựa chọn, rồi mạnh mẽ mà đi đến tận cùng của con đường ấy.
Hạnh phúc ở rất gần trong mỗi đam mê và chẳng mấy xa vời cho cái chạm ngưỡng thành công nếu bạn luôn hết mình với nó.
Tôi bướng bỉnh và cố chấp, ngây ngô và ích kỷ. Chính bởi vậy, tôi thực hiện đam mê của mình theo những cách ích kỷ của riêng tôi, của cô gái hai mươi nhìn quanh đâu cũng thấy cô đơn và lạc lõng.
Có những người, bắt nhịp được với niềm đam mê rồi tiến bước rất mau. Nhưng cũng có nhiều người suốt đời loay hoay trong cuộc sống, vui thì ít mà mệt mỏi thì nhiều.
Tôi đam mê đi, đam mê khám phá, vì tôi muốn hiểu người, hiểu đời và tôi muốn in dấu chân mình trên những nẻo đường hình chữ S.
Dù sau này nó có bước đi trọn vẹn trên con đường làm báo hay cuộc sống lại đẩy đưa đến với một cái duyên khác, nhưng khi quyết định chọn cái nghề này, tất nhiên nó phải cố gắng hết sức.
15 tuổi, tôi được đánh tiếng để về làm dâu một gia đình danh giá trong cái xóm nghèo ven con sông êm ả, hiền hòa. Nếu như không có một quyết tâm đi học, có lẽ giờ đây tôi vẫn còn giậm chân nơi xóm nhỏ ấy và trở thành một con người khác rồi.
Tôi đam mê viết lách, vì vậy tôi sẽ sống với ước mơ này tới cùng dẫu con đường đó còn nhiều lắm trắc trở và gian nan.