Dù hiện tại nó sống trong một căn phòng thuê trọ nhỏ, nhưng tôi tin rằng hạnh phúc sẽ luôn ngập tràn trong căn phòng nhỏ đó.
Tuy tôi mới đi làm gần một năm nay, chưa được gọi là thành đạt, nhưng tôi hạnh phúc với những gì mình đạt được. Tôi vẫn từng bước thực hiện tiếp con đường học hỏi của mình.
Và tôi cứ nghĩ suốt về anh Bảo, một người cha can cường của Phong và là người bạn lớn của tôi. Chắc các bạn cũng nghĩ như tôi rằng ở nơi suối vàng, người cha sẽ rất hài lòng về cậu con trai của mình.
Một con người luôn tận tình với công việc nhưng không vì áp lực mà ông không để ý tới nhân viên. Lúc nào trên gương mặt của ông cũng vui vẻ. Nhiều lúc ông còn chủ động tạo không khí hài hước để nhân viên đỡ căng thẳng.
Đôi khi nó cười ngây ngất với chính mình vì những ngày tháng lạc lối, lang thang trên con đường không dành cho nó. Bất ngờ lối rẽ hiện ra, lối rẽ ấy có chiếc gương để nó soi lại bản thân mình.
Đam mê đi nhiều nơi, khám phá văn hóa, ẩm thực mọi vùng miền không những giúp tác giả Nguyễn Thị Thu Hà học hỏi và chiêm nghiệm được nhiều điều mà còn mang lại cho cô giải nhất tuần thứ hai cuộc thi "Sống với đam mê".
Tôi mong sao mình sẽ luôn mỉm cười, quên đi những cái không vui, giữ lại những gì đáng nhớ và thực hiện bằng được mục tiêu của mình.
Với những trải nghiệm một tháng làm chiến sĩ mùa hè xanh, tôi có thể kể cho bạn nghe hàng ngày, vì đó chính là những ấn tượng sâu sắc trong trí nhớ và trái tim tôi. Đó chính là động lực cho tôi bước tiếp trên con đường đầy chông gai của cuộc sống.
Tôi khôn nguôi nhớ về một người anh quen trên đường đời gió bụi, đã rất lâu không gặp lại, chỉ còn nhớ mỗi cái tên - anh Lâm.
Bạn đừng bao giờ bó buộc mình trong khuôn mẫu của những ràng buộc, thước đo về thành công, về sự nhàn rỗi và ổn định vì trong cuộc sống luôn có những điều không thể ngờ được trước con đường có nhiều ngã rẽ...
Cuộc đời trôi đi, nó vẫn tiếp tục bước những bước đi vững chãi trên giảng đường đại học dẫu có thăng trầm, thành công, thất bại, nước mắt hay niềm hân hoan...
Khi mệt mỏi, thay vì nói cố gắng lên, mọi người hãy nói nghỉ ngơi đi, hãy buông và khi nào có thể và hãy trở lại. Tôi viết những dòng này không phải là cần lời khuyên hay gì khác, chỉ là muốn tâm sự với các bạn về câu chuyện của mình mà thôi.
Một người bình thường để đạt được ước mơ của mình phải vượt qua nhiều thử thách. Với người khuyết tật như chúng tôi, những thách thức kia còn là gấp bội...
Tôi luôn tự hỏi em sẽ xoay sở ra sao với những công việc cá nhân, đến những khó khăn cơm, áo… Ấy vậy mà cách đây không lâu, em đã hồ hởi nói với tôi rằng, em đã hoàn thành chương trình đại học và sở hữu tấm bằng cử nhân.
Tôi sẽ cố học hỏi và tích lũy thêm vốn kiến thức để đến được gần em hơn, để không bao giờ hối tiếc những tháng ngày của tuổi trẻ.
Sáng nay, tôi ghé lại tiệm thiết bị vẽ gần trường để mua bút chì. Tôi cảm giác như mình vừa thực sự sống lại, đầy nhiệt huyết đam mê và khát khao cháy bỏng một tương lai từng bỏ dở.
Tôi tin chắc rằng trên đời này không có đường cùng, mà chỉ có những ranh giới. Điều quan trọng là bản thân mình phải đủ sức mạnh để vượt qua những ranh giới ấy.
Hoang mang giúp ta trưởng thành và thành công hơn trong tương lai. Hạnh phúc và thành công sẽ hiện hình từ những gian khổ, thử thách...
Hiện tôi có một công việc trên thành phố ổn định, lương cũng tốt. Cuộc đời tôi coi như được thay đổi 360 độ. Tôi cảm ơn bố mẹ và đặc biệt là anh trai đã cho tôi có một cuộc sống tốt đẹp như bây giờ.
Làm việc để kiếm tiền, để có một cuộc sống tốt cho bản thân và gia đình là không bao giờ sai, miễn là đừng để nó sai khiến. Với tôi, khao khát đó mới chính là hoài bão, là đam mê.
Có thể thành công của anh chưa là gì so với nhiều người khác, nhưng anh biết vượt lên chính mình và mang đến cho bản thân một cuộc sống tốt đẹp hơn.
Tôi hạnh phúc với những gì mình đã đạt được hiện tại và không ngừng viết tiếp ước mơ của mình, phấn đấu để có thể vươn cao hơn nữa trong việc kinh doanh.
Cuộc sống muôn màu, muôn vẻ, nếu dám sống trong đam mê của mình, bạn sẽ thành công một nửa, phần còn lại do chính bản thân cố gắng để biến ước mơ đó thành sự thật.
Đôi lúc khó khăn xuất hiện để thử thách bản thân, để xem sự kiên trì, lì lợm, hết mình vì niềm đam mê công việc như thế nào. Vượt qua mỗi khó khăn, tôi sẽ trưởng thành hơn, mạnh mẽ và thêm yêu công việc hơn.
Ai cũng có thể thành công, điều quan trọng là bạn chọn đúng ngành nghề theo đúng sở thích, sở trường và đam mê của mình.
Đam mê sẽ luôn thôi thúc bạn vươn lên, nó có thể biến một cô gái quê mùa chưa được mài dũa thành một tài năng trẻ triển vọng, biến những gì giản dị trở nên cao cả hơn.
Tôi cảm thấy hạnh phúc khi nhìn con yêu mặc những bộ trang phục do chính tay mình may. Chúng tôi đi chơi đâu trong trang phục đẹp và tươi tắn cũng được mọi người ngắm nhìn.
Cuộc sống ít ra ở thời điểm này cho tôi thấy rằng mình phải tự cứu lấy mình, thay vì trông chờ vào một điều may mắn hiếm hoi. Dù hiện tại với tôi, mọi thứ chẳng đâu vào đâu, nhưng tôi vẫn cứ cố gắng, vẫn học viết và viết.
Thời gian vẫn lặng lẽ trôi đi, chàng trai 25 tuổi ấy phải trải qua muôn vàn khó khăn để thực hiện được ước mơ và đam mê của mình.