Bố tôi sinh ra và lớn lên tại một vùng quê nghèo ở Xã Tảo Dương Văn, huyện Ứng Hòa, tỉnh Hà Tây, nay thuộc Hà Nội II. Trong một gia đình có ba anh em. Bố tôi là út trong gia đình từ nhỏ ở vùng quê nghèo ấy. Bố thường xuyên phải đi bắt cua, mò ốc sống qua ngày như bao đứa trẻ khác… Lớn lên mặc dù thi đỗ đại học, song ông vẫn từ bỏ ước mơ cháy bỏng của mình để lên đường đi theo tiếng gọi thiêng liêng của tổ quốc.
Năm 1968, bố đi bộ đội tại chiến trường B+C, tham gia chiến đấu chống Pháp và Mỹ. Trong cuộc chiến ác liệt ấy giờ đôi khi ông vẫn thường kể lại cho chúng tôi nghe, những lúc hết đạn, hết bom, phải đánh nhau giáp lá cà. Trong một trận đấu, ông bị găm một viên đạn ở cách tay phải của mình mỗi khi trái gió trở trời, làm bố đau buốt... Cả một tiểu đội hơn 100 người đi vào chiến đấu, khi đi ra chỉ còn hơn 10 người, người khỏe khiêng người bị thương bằng chiếc võng, đi bộ hành quân hàng chục ngày trời đôi chân mỏi nhừ mới đến được nơi chiến đấu. Đi bộ hành quân mang trên mình những chiếc ba lô rất nặng, nào là quần áo, đồ tư trang, thuốc men, nước uống và đồ ăn qua ngày. Cuộc sống khổ cực, thiếu thốn đủ thứ… nhưng ý chí không bị lùi bước trước quân thù.
Mấy năm sau bà nội tôi mất. Lúc ấy bố vẫn tham gia chiến đấu mà không hề hay biết. Không được gặp mặt bà lần cuối chính là điều mà bố cảm thấy ân hận nhất trong cuộc đời của mình. Năm 1976, lúc này đất nước được hòa bình, bố được chuyển về nhà máy chè Quân Chu Đại - Thái Nguyên và làm việc tại đây. Rồi bố lấy mẹ. Mẹ tôi là một cô giáo. Hạnh phúc giản dị và đơn sơ trong căn nhà cấp bốn, bố lần lượt đón sự chào đời của ba chị em tôi, chị cả, anh hai và tôi là út ít.
Năm 1983, bố được làm phó Chủ Tịch UBND thị trấn Bắc Sơn, kiêm trưởng Công an, trưởng ban Bảo vệ UBND thị trấn Bắc Sơn. Sau đó bố về nghỉ chế độ tại địa phương. Lúc này chúng tôi cũng đã lớn hơn, điều đó cũng có nghĩa bố phải lo toan hơn cho gia đình bé nhỏ của mình, vì một lúc cả ba chị em tôi phải ăn, phải học, mọi thứ đắt đỏ trong khi đồng lương thì lại thấp. Bố và mẹ đã phải làm vất vả hơn để có tiền cho ba chị em tôi.
Đến khi ba chị em tôi trưởng thành, được bố mẹ cho cái quý giá nhất là tấm bằng để tự lo cho cuộc sống của mình sau này. Đến lúc bố được hưởng tuổi già bên con cháu, được nghỉ ngơi thì đó cũng là lúc ông bị bệnh, ông mắc phải chứng bệnh nan y như người ta vẫn thường gọi đó là: ung thư K hạ họng, phải kiểm tra hàng tháng trời mới ra bệnh. Cả gia đình tôi đều bị suy sụp trước tin ông mắc bệnh, nhưng rồi tôi chợt nghĩ phải chấp nhận và coi như không có chuyện gì xảy ra. Có như vậy cả nhà tôi nhất là bố mới có tư tưởng thoải mái để chiến đấu với bệnh tật.
Những ngày đầu phải điều trị tại bệnh viện K Hà Nội, bố cảm thấy buồn chán và suy sụp về tinh thần nhất. Ông cảm thấy ngày và đêm dường như dài hơn rất nhiều, truyền hóa chất như truyền chất cực độc vào cơ thể khiến người nôn lao, trên thốc dưới tháo, tóc ngày một thưa… Con cái bận công việc, những tháng ngày đó chỉ có mẹ tôi bên cạnh chăm sóc cho bố. Nghĩ vậy, ông càng phải cố gắng, phải lỗ lực hết mình. Ông bắt đầu chiến đấu với bệnh tật, với chính bản thân mình để dành lại sự sống. Và bố đã làm được điều đó. Bố đã khỏi được bệnh hoàn toàn sau hơn 6 tháng điều trị tại bệnh viện, giờ định kỳ đi kiểm tra lại không còn thấy tế bào ác tính. Bố đã bắt đầu tăng cân và trở lại phong độ như ngày xưa, da dẻ hồng hào, trông có da có thịt. Thỉnh thoảng ngồi gần bố, tôi vẫn luôn là út ít của bố, vẫn hay được bố tỉ tê và được bố giáo huấn rất nhiều điều về cuộc sống, về chiến tranh, về cách làm người và nghị lực để vươn lên như thế nào trong cuộc sống?
Tôi thầm cảm ơn bố về tất cả, một người bố suốt đời vì vợ, con và gia đình bé nhỏ của mình. Bố là một người đầy nghị lực, bản lĩnh, vượt qua mọi thử thách để tiếp tục sống khát khao và thực hiện ước mơ, hoài bão, đúng như câu nói: “Sự sống nảy sinh từ trong cái chết, hạnh phúc hiện hình từ trong những hy sinh, gian khổ, ở đời này không có con đường cùng, chỉ có những ranh giới điều cốt yếu là phải có sức mạnh để vượt qua những ranh giới ấy”.
Cuộc thi viết "Sống với đam mê" do Báo điện tử VnExpress phối hợp cùng Công ty TNHH Sapporo Việt Nam tổ chức từ ngày 12/8 đến ngày 23/9. Cuộc thi dành cho mọi công dân Việt Nam từ 18 tuổi trở lên. Độc giả gửi bài dự thi tại đây. |
Nguyễn Quỳnh Lan