Tôi là một cô giáo mù, đến với bóng tối muộn màng bởi chứng u não định mệnh. Trong lúc tôi khủng hoảng tinh thần cực độ thì chính em, người thanh niên khiếm thị, mồ côi cả cha lẫn mẹ, nhưng vẫn mỉm cười chiến đấu số phận - Ngô Quang Hiếu, đã cho tôi niềm tin để tiếp tục cố gắng. Em là học trò của tôi trong lớp học tiếng Nhật qua mạng Internet.
Sinh ra và lớn lên tại một vùng quê nghèo tận miền Trung, từ nhỏ Hiếu đã là một cậu bé thông minh, em thường là thủ lĩnh cho những trò chơi trí tuệ. Nhưng khi búp trên cành sắp nẩy lộc thì một trận cuồng phong đã cuốn phăng mọi ước mơ của cậu bé chưa tròn 15 tuổi, bóng tối bủa vây em bằng chứng bệnh bong võng mạc và đưa đẩy em thành người khiếm thị.
Tôi cũng là người khiếm thị, nhưng tôi may mắn đã được học tập và làm việc trong ánh sáng. Tôi không thể hình dung hết được khó khăn của sự chuyển tiếp từ chế độ chữ thường sang chữ nổi. Muôn vàn chấm nhỏ li ti trên giấy như nhảy múa, mà sờ vào thì chữ nào cũng giống nhau. Song, người mù không có sự lựa chọn, muốn bước vào vùng trời tri thức chỉ còn cách kiên trì luyện tập chữ nổi mà thôi. Rồi em xa gia đình, tạm biệt quê hương Đà Nẵng để nội trú tại trường Nguyễn Đình Chiểu, Hà Nội. Và đôi chân non nớt ấy từ đây phải cố gắng học cách hòa nhập một môi trường hoàn toàn xa lạ.
Có lẽ tạo hóa đã không công bằng khi lấy đi của người mù đôi mắt, song người mù vẫn cảm nhận cuộc sống theo cách của riêng mình. chính tình cảm chan chứa trong một môi trường toàn những người cùng cảnh ngộ đã cho em động lực đứng lên đương đầu với số phận. Những năm tháng học tập kỹ năng sống độc lập cùng thầy cô và các bạn đồng tật đã trang bị cho em một kiến thức nhất định, để có thể đứng vững trên đôi chân của mình. Khi những hạt cát phủ đầy trang vở được định hình, cũng là lúc Hiếu tự tin hòa nhập cùng các bạn sáng mắt.
Thời gian trôi qua, em cũng như bao bạn trẻ khác tham gia kỳ thi tốt nghiệp cuối cấp ba và ấp ủ ước mơ giảng đường. Nhưng đúng vào thời điểm ấy, giông tố lại đến với em, chứng ung thư hiểm nghèo đã vĩnh viễn mang đi người mẹ hiền, để lại em với bóng tối và cha già nay ốm, mai đau.
Trải qua cú sốc mất mẹ, em hoang mang khi tương lai phía trước là một màu xám xịt. Đồng lương hưu ít ỏi của cha chẳng thấm vào đâu cho sinh hoạt cần thiết của hai bố con. Gác lại ước mơ giảng đường, em tiếp tục lần mò và bổ sung kiến thức trong lĩnh vực tin học giành cho người khiếm thị, em chăm chỉ theo học nghề massage và bắt đầu rụt rè trên bước đường mưu sinh.
Khi tạm chấp nhận cuộc sống chỉ còn hai bố con thì ý thức được học tập lại trở về, em đã tham gia khóa đào tạo tại chức khoa ngôn ngữ Anh của Đại học Mở Hà Nội. Bằng nhiệt huyết và tinh thần ham học hỏi, Hiếu đã làm quen với công việc gia sư môn tiếng Anh ngay từ lúc còn là sinh viên.
Bút mực không thể giúp tôi nói hết được những khó khăn vật chất, tinh thần của em, nhưng tôi chẳng thể bỏ qua cú sốc thứ ba đến với em. Đó là lần ra đi mãi mãi của người bố kính yêu sau một cơn đột quỵ, để lại em bơ vơ giữa bóng tối muôn trùng.
Mất mẹ, không còn cha, Vu Lan về em nấc nghẹn giữa sự tĩnh lặng đến rợn người của đêm đen và cài lên ngực áo một bông hồng trắng. Tôi luôn tự hỏi, em sẽ xoay sở ra sao với những công việc cá nhân, đến những khó khăn cơm, áo… Ấy vậy mà cách đây không lâu, em hồ hởi nói với tôi rằng, em đã hoàn thành chương trình đại học và thực sự sở hữu tấm bằng cử nhân.
Hà Nội đó, vẫn chan chứa “niềm tin và hy vọng”, vẫn đó bóng dáng người gia sư khiếm thị đang vật lộn với cuộc mưu sinh mỗi ngày, thầy dạy tiếng Anh cho người Việt, tiếng Việt cho người nước ngoài. Hiếu vẫn là người thầy giáo mù say sưa chia sẻ kiến thức tin học cho các bạn đồng tật tại Hội người mù, quận Hoàng Mai, Hà Nội.
Thật vậy, khi những sinh hoạt thường nhật dừng lại, phải chăng đó là lúc em cảm nhận hết sự lạnh lùng của bóng tối, nhưng cái mạnh mẽ trong con người ấy vẫn vỗ về cha mẹ “Hãy yên lòng nơi chín suối vì con vẫn vững vàng đón nhận những khó khăn phía trước. Hiếu ơi! Một ngày mai tươi hồng sẽ đến, mong cho em luôn mạnh khỏe để có thể sống với đam mê” của mình!
"Đã bao năm đời là đêm thâu
Vắng mẹ, thiếu cha, vạn nỗi sầu
Giông tố, bão bùng lẫn sấm chớp
Côi cút, mù lòa, em về đâu?
Trời quang, mây tạnh lòng mơ ước
Cuộc sống quanh em sẽ đổi màu
Chan chứa niềm tin và hy vọng
Bóng tối lạnh lùng sẽ tan mau"
Cuộc thi viết "Sống với đam mê" do Báo điện tử VnExpress phối hợp cùng Công ty TNHH Sapporo Việt Nam tổ chức từ ngày 12/8 đến ngày 23/9. Cuộc thi dành cho mọi công dân Việt Nam từ 18 tuổi trở lên. Độc giả gửi bài dự thi tại đây. |
Lê Dương Thể Hạnh