Khi chúng con biết tô màu lên những ước mơ
Cũng là lúc lưng mẹ oằn thêm, lòng trĩu đầy nỗi nhớ
Đêm tiếp đêm, quay mặt vào tường mẹ lén giấu đi tiếng thở
Sợ cháu giật mình, sợ cách ngàn cây số chúng con nghe
Khấp khởi mừng khi tai mẹ chạm tiếng còi xe
Lòng thầm mong các con mình chợt về trước ngõ
Điện thoại đổ chuông, cuống cuồng mẹ làm rơi nó
Dạ chùng buồn khi cuộc gọi không đến từ con gái, con trai
Các cháu ra đời, tất bật trang hoàng bản vẽ ngày mai
Bố mẹ dạy chúng cần học gì để trở thành người này, người nọ
Thời khóa biểu với lịch học thêm đè lên những lời thăm hỏi
Quê nhà, bà mòn mỏi chờ mong
Rồi mẹ lại tự dặn lòng
Chúng có nhiều việc phải lo, còn tụi nhỏ có quá nhiều bài để giải
Mẹ chỉ mong sao cho xuân ngắn lại
Để hè về được đón cháu con
Riêng nhịp đợi chờ, lòng mẹ đủ héo hon
Mắt quầng sâu qua nhiều đêm liền không ngủ
Có khi nào trong cuộc vui, các con mẹ nhớ
Ở quê nhà, có bóng hình lặng lẽ như hơi thở
Ngóng trông?
Nếu ví cuộc đời như những dòng sông
Thì dòng mẹ lắm thác ghềnh, ít trong nhiều đục
Đánh cược đời mình, đổi lấy bình yên cho cháu con khôn lớn
Lòng mẹ mãi xoay vầng
Lê Mùa Chiêm