Bài viết Du học bất thành kể về một trường hợp sau vài tháng sang nước ngoài học đại học, một du học sinh người Việt thấy không hòa nhập được với môi trường mới, nằng nặc đòi về nước.
Du học là một trải nghiệm đầy thách thức và có thể mang lại những kết quả khác nhau cho từng người. Độc giả Dung Nguyễn Thị Ngọc từng là du học sinh, chia sẻ:
"Trong ba năm du học, tôi đã từng rất muốn về nhà hai lần và từng có ý định chấm dứt một lần. Có bạn sinh viên Việt Nam ở trường bên cạnh đã bỏ cuộc.
Du học sinh áp lực nhiều thứ, học không hiểu được hết bài, giáo hỏi không trả lời được như ý giáo viên.
Không ai nói trước được điều gì khi đi du học, dù có học giỏi đến mấy, dù có hòa đồng đến mấy, nhưng ở một đất nước xa lạ, văn hóa xa lạ, mọi sự hòa nhập phải tùy "cơ địa" của mỗi người".
Ý kiến từ độc giả herofive cho rằng nhiều học sinh phải gánh trên vai kỳ vọng từ phụ huynh khi đi du học:
"Thực tế là một số gia đình khá giả, có điều kiện thì kỳ vọng cho con em học trường quốc tế ở Việt Nam, sau đó đi du học nước ngoài. Nhưng tỷ lệ con em gia đình khá giả ở lại nước ngoài để định cư là bao nhiêu thì chưa thống kê được?
Với những em về nước thì với tư duy được đào tạo ở trường "Tây" nhưng áp dụng với thực tế ở "Ta" thì cũng phải mất rất nhiều thời gian để làm quen lại hoặc kiếm được công việc phù hợp.
Như vậy, vô tình các em sẽ bị hai lần "sốc tâm lý", lần đầu mới ra nước ngoài, lần sau thì quay về nước để làm việc. Thậm chí trong quan hệ gia đình, có trường hợp bị lục đục cũng do các thế hệ có tư duy, suy nghĩ khác nhau, "Tây không ra Tây, Ta chẳng ra Ta" từ đó mà ra...".
Độc giả Bao.bui.d, nhận thấy rằng thành tích học tập chỉ là một phần của vấn đề:
"Tôi cũng đã từng du học và từng có một thời gian trải nghiệm như bài viết. Giờ nghĩ lại cảm thấy rất hối hận vì đã làm tốn tiền cha mẹ. May sao vẫn tốt nghiệp đại học đàng hoàng và về nước tìm được công việc tốt.
Quả thật những ai muốn cho con đi du học phải tính toán tuyệt đối tỉ mỉ. Thành tích học tập chỉ là một vấn đề thôi. Điều quan trọng nhất là trẻ con khi rời xa gia đình rất dễ bị ảnh hưởng xã hội nặng nề. Và đặc biệt phải có bản lĩnh và tính tự lập cực cao.
Thậm chí ngay cả môi trường ở Việt Nam đã thử thách việc này rồi chứ chẳng cần ra nước ngoài đâu. Đặc biệt là những tân sinh viên từ quê lên học đại học. Chỉ cần thiếu lập trường một chút là sa đà vào tệ nạn ngay.
Coi như 12 năm đèn sách vứt hết. Bố tôi có một câu rất hay mà không biết có ai đồng tình không. Đó là "Học cách kiếm tiền không quan trọng bằng học cách giữ tiền. Vì nếu con sau này có tài giỏi cách mấy hay kiếm được nhiều tiền cách mấy mà không giữ được cho bản thân thì cũng vô dụng".
Tương tự, độc giả phamviettrung.nnc đưa ra các lưu ý:
"Chính bản thân tôi đã trải qua trường hợp như thế. Bố mẹ cho tôi và anh trai đi du học nước ngoài, nhưng đáng buồn nơi học tập lại nằm tại một thành phố nơi mà người ta có phần kỳ thị người châu Á.
Đôi khi đi học tôi vẫn nghe léo nhéo bên tai những âm thanh mà bạn học nhại lại để chế nhạo. Tôi vẫn có bạn nhưng chỉ dừng ở một mức độ... Sự kỳ thị vô hình hay hữu hình luôn hiện hữu, nó ảnh hưởng đến tâm lý.
Ngoài ra tiếng Anh hay một ngôn ngữ khác tốn rất nhiều thời gian để thành thạo, ở mức độ cơ bản... Đến mức độ phải viết bài luận hay hiểu bài giảng và trao đổi với bạn học là cả một khoảng cách rất lớn.
Cuối cùng tôi và người anh cũng không chịu được áp lực thi cử cũng như khoảng cách với các bạn học, chúng tôi bị cô lập và luôn muốn trở về Việt Nam.
Các bậc phụ huynh nên quan tâm hơn trong vấn đề này, nó có thể thay đổi cuộc đời của một con người".
Trong khi đó, độc giả Truong chia sẻ quan điểm rằng tuổi trưởng thành là giai đoạn đầy rẫy thử thách và tìm kiếm sự khẳng định bản thân. Đồng thời, độc giả này cho rằng phụ huynh không nên can thiệp quá nhiều trong giai đoạn này và để con cái tự quyết định và hình thành bản thân và đề xuất nên có khái niệm gap year (nghỉ xả hơi):
"Đây là tuổi dở dở ương ương của thiếu niên bước vào giai đoạn trưởng thành, bắt đầu có suy nghĩ về tự do cá nhân, lối sống riêng, mục đích cuộc đời, các mối quan hệ xã hội... nên học ở đâu cũng dễ có nhiều vấn đề.
Phụ huynh cũng không nên can thiệp vào giai đoạn này, không thể lúc nào cũng kềm kẹp, định hướng cho con cái suốt đời, mà phải để họ tự quyết định và hình thành bản thân. Nên ở nhiều nước họ có gap year. Tốt nghiệp trung học thì kiếm việc làm hoặc đi du lịch, nghỉ một thời gian, có khi lên đến vài năm, để va chạm thêm với xã hội, có thời gian trưởng thành, hiểu rõ chính mình.
Nếu thấy việc học là phù hợp họ sẽ quyết định học tiếp. Như vậy học mới có ý nghĩa, hướng nghiệp, mong muốn của từng cá nhân. Đừng để việc học biến thành một nghĩa vụ vì phụ huynh, thì trở nên nặng nề, gây nhiều áp lực trầm cảm sa ngã, bị đình trệ, kéo dài. Vừa tốn nhiều tiền bạc, ra cái bằng chỉ để chưng để khoe, chứ chẳng áp dụng gì.
Nhiều người Việt bán nhà bán cửa cho con đi học, chưa chắc lấy lại vốn, mất cơ hội, thời gian, lợi nhuận. Bằng tiền đấy cứ để tiết kiệm, thấy con cái có đam mê hay kinh doanh gì hợp lý, thì cấp vốn cho buôn bán, khởi nghiệp, có khi lại tốt hơn rất nhiều".
Hữu Nghị tổng hợp
>>Bài viết không nhất thiết trùng với quan điểm VnExpress.net. Gửi bài tại đây.