Vợ chồng tôi có hai con trai còn nhỏ. Chúng tôi xa quê lập nghiệp ở thành phố, gia đình hai bên đều nghèo, tới giờ vẫn ở nhà thuê. Chúng tôi đi làm chính rồi làm thêm, cố gắng để mua căn nhà nho nhỏ cho con khỏi phải chịu cảnh chật chội rồi chuyển nhà nay đây mai đó nên hết sức tiết kiệm.
Ngoài gửi vào sổ tiết kiệm ở ngân hàng, chúng tôi thống nhất cố gắng một hoặc hai tháng, hay khi có khoản thêm nào đó thì mua vàng. Sau này, chúng tôi mua thêm con lợn tiết kiệm. Ban đầu định mua cho con bỏ, sau đó khi chúng tôi lĩnh lương, có thưởng (trích một ít) hoặc tiền lì xì của con hay con được ông bà cho sẽ bỏ vào lợn tiết kiệm, sau này đầy rồi mới đập. Thường chúng tôi cho lợn "ăn" tờ 200 nghìn hoặc 500 nghìn đồng, mệnh giá thấp hơn thì tôi đổi sang tờ chẵn để cho vào.
Bỏ lợn tiết kiệm như vậy cũng phải được 3-4 năm rồi. Tôi cảm thấy đã có một khoản, chỉ cần vay mượn thêm một ít là có thể mua được nhà nên bàn với vợ kiểm kê vàng và dự định đập lợn tiết kiệm. Vợ cứ chần chừ mãi khiến tôi phát cáu, bởi rõ ràng em luôn muốn có nhà riêng, chán cảnh nhà thuê mà. Khi đập lợn, tôi ngớ người khi chỉ có vài đồng lẻ tẻ, chắc mới cho vào cách đây không lâu. Lúc này vợ thú nhận là do bị lừa mất một khoản khi làm nhiệm vụ trên mạng nên moi lợn để trả, tính sẽ kiếm tiền bỏ vào dần.
Tôi càng bực hơn nữa khi biết số tiền trong lợn có khoảng hơn 70 triệu đồng, vợ bị lừa hơn 90 triệu, giờ còn vay một ít từ thẻ tín dụng. Bao nhiêu hào hứng mua nhà trong tôi biến mất. Chán vì mất tiền và càng chán hơn khi vợ lừa dối mình. Mấy hôm nay tôi không nói với vợ câu nào. Em cũng đã xin lỗi nhưng tôi vẫn chưa nói chuyện bình thường với em được, nhìn thấy vợ, trong lòng tôi lại dâng lên sự thất vọng. Tôi chỉ muốn tâm sự chút cho nhẹ lòng. Hy vọng các bà vợ hãy cố gắng tỉnh táo, đừng dễ dàng để bị lừa rồi đánh mất bao công sức làm lụng, tích góp của hai vợ chồng.
Hữu Quyết