Hà Linh -
Abbas Pejman và Fat’hollah Biniaz, hai nhà văn, nhà phê bình nổi tiếng đã có những ý kiến đóng góp quan trọng đối với tương lai nền văn học Ba Tư.
Biniaz phát biểu: "Những quốc gia như Thổ Nhĩ Kỳ, Hàn Quốc, Trung Quốc đã rất tích cực dịch tác phẩm của họ sang ngôn ngữ nước ngoài nhằm giới thiệu nền văn học ra thế giới. Nếu muốn tác phẩm của mình nổi tiếng, chúng ta phải sáng tạo nên cái gì đó mới và áp dụng những phương pháp sáng tác hiệu quả".
Ông còn chỉ ra tầm quan trọng của dịch thuật đối với các tác phẩm văn học: "Nhằm quảng bá văn học đương đại ra nước ngoài, chúng ta phải dịch. Ở thời điểm này, các đơn vị tư nhân không thể đảm nhận các dự án dịch thuật lớn, vì thể các tổ chức nhà nước cần có chính sách trả lương xứng đáng cho dịch giả".
Một buổi đọc sách tại Tehran. |
Còn Abbas Pejman nhấn mạnh, toàn cầu hóa văn học là nhu cầu rất quan trọng với văn học Iran.
"Trong những thập kỷ gần đây, lượng độc giả văn học suy giảm mạnh, vì vậy, các nhà thơ, nhà văn chúng ta bắt đầu nghĩ đến việc tìm kiếm độc giả nước ngoài. Trên thế giới có rất nhiều tác phẩm nổi tiếng. Nhưng không hẳn chất lượng của chúng đều tốt. Mặc dù người ta thường cho rằng, tác phẩm phải hay mới có thể nổi tiếng. Hiện tượng ầm ĩ không xứng đáng là một thảm kịch đối với mọi nền văn học".
"Thật đáng buồn là ở Iran, truyện ngắn là thể loại thượng phong trên văn đàn. Vì thế chúng ta cho rằng, truyện ngắn quan trọng hơn tiểu thuyết. Trong khi, tiểu thuyết mới là thể loại được đánh giá cao trên thế giới. Sự ngộ nhận này xuất phát từ thói lười nhác của các nhà văn Iran. Họ không chịu lập kế hoạch dành ra vài tháng hoặc vài năm để viết một cuốn sách tử tế. Họ chỉ viết từng mẩu truyện ngắn rồi ngồi chờ tác phẩm của mình được dịch và xuất bản ở nước ngoài".
Cuối bài phát biểu, Abbas Pejman đề xuất hai giải pháp: "Các nhà văn chúng ta hoặc tự chọn tác phẩm của mình trao cho các dịch giả rồi xuất bản chúng ở nước ngoài; hoặc để cho các tổ chức nhà nước chọn tác phẩm, chọn dịch giả và chọn các đối tác nước ngoài để giới thiệu".
(Nguồn: mehrnews)