From: ilove you
Sent: Tuesday, March 16, 2010 8:37 PM
Gửi chị Thi!
Chị thân mến, em đã đọc bài "Bế tắc vì yêu người kém 5 tuổi" của chị. Thực sự đó là một bài viết tạo ấn tượng khá sâu với em từ trước tới nay. Tuy là độc giả quen thuộc của chuyên mục Tâm sự nhưng đây là lần đầu tiên em muốn nêu lên ý kiến của mình.
Quả thực không thể phủ nhận rằng miệng lưỡi thế gian nhọn hơn chông mác! Một người đàn ông có cô nàng trẻ trung xinh đẹp thì coi là chuyện thường tình, nhưng nếu người phụ nữ có anh chàng kém tuổi thì lại coi như là chuyện thú vị và trái khoáy lắm. Nực cười thế đấy! Có thể rồi người ta sẽ buông những câu vô tình như thể "phi công trẻ lái máy bay bà già", rồi thì "tình chị em"...
Nhưng đừng vội buồn chị nhé! Chắc hẳn chị từng nghe đến những câu chuyện tình xuyên quốc gia, chuyện về những cặp tình nhân khác màu gia cũng như tôn giáo... và gần đây nhất là câu chuyện về tình yêu đồng giới. Có lẽ họ đã phải trải qua nhiều định kiến khủng khiếp lắm. Họ cũng đâu muốn mình sinh ra trong tình cảnh "hồn Trương Ba da hàng thịt" như thế.
Vậy thì tại sao khi mình được đời ban phước là một người như bao người khác lại không dám đến với tình yêu đôi lứa hết sức bình thường muôn đời nay nhỉ? Dư luận ư? Có nghĩa gì không khi họ đâu có thể sống hộ cuộc đời mình được?
Như chính chị cũng đã thấy đó thôi, người ta tốt và yêu chị thật lòng. Bên người ta chị thấy mình như trẻ lại, như một đứa "con nít", thật dễ thương! Hơn người ta 5 tuổi, chỉ là tuổi sinh học thôi mà chị, và cũng đâu có nhiều nhặn gì cho lắm chứ. Tuổi tác có hà gì không khi hai trái tim đã hòa cùng nhịp đập? Người ta vẫn có thể yêu thương nhau và bên nhau đến hết cuộc đời. Tình yêu đâu cần tuổi tác!
Ba mẹ em cũng giống như chị bây giờ đó. Cũng là con số 5 ấy, cũng là "em yêu chị" như thế, nhưng ba mẹ em đã sống bên nhau hạnh phúc suốt hai mươi mấy năm qua. Tình yêu đã giúp họ nắm vững tay nhau mà bước trên dư luận, bỏ lại sau lưng những lời bàn tán của người đời để được hạnh phúc bên nhau. Chắc chắn khi đó họ đã phải đối mặt với nhiều chướng ngại lắm: gia đình, bạn bè, xã hội, dư luận... Nhưng trời có phụ lòng ai! Kệ đời kệ người cứ cười chê, rồi cũng đến lúc người ta phải thẹn thùng khi nhớ về lúc xưa đã mỉa mai cuộc tình ấy!
Không phải là đang hướng chị hay khuyên chị đến với người ta. Điều đó là do tình yêu nơi chị sẽ mách bảo. Đặt tay lên lồng ngực mình và tự hỏi liệu thực sự chị có yêu người ta không? Chị đã bao giờ dành cho mình một khoảng không gian tĩnh lặng để nhìn nhận lại xúc cảm nơi đáy lòng? Chị thấy bình yên không khi bên người ta? Chị thấy vui không khi sánh bước cùng người ta? Chị thấy tim mình hạnh phúc? Nếu câu trả lời của chị là "có" thì chắc chắn tim chị đã dành cho người ta rồi đó.
Chúc tình yêu chị đủ mạnh mẽ để vượt lên dư luận và mãi hạnh phúc bên người mình yêu thương!