Ca sĩ Thanh Lam. |
- Người ta nói: "Năm 2003 là một năm lười biếng và cũ rích của Thanh Lam". Chị thấy sao?
- Tôi rất buồn khi mọi người nhận định về tôi như vậy. Người nghệ sĩ không phải lúc nào muốn hát cũng hát hay được, không phải lúc nào muốn làm việc cũng có cái để làm và không phải lúc nào cũng có vốn để sáng tạo. Đôi khi có những quãng chững và chính quãng chững đó thúc đẩy cho quãng làm việc tiếp theo. Mọi người kỳ vọng vào tôi rất nhiều và đây chính là một trong những sự kích thích để tôi tìm ra hướng đi mới trong công việc, đó là sự cộng tác với Lê Minh Sơn.
- Chị nổi tiếng là kẻ chơi ngông trong âm nhạc. Ở tuổi 35, chị sẽ ngông mức nào với "Ru mãi ngàn năm"?
- Tôi là người dám nói và dám làm. Với tôi lời nói là danh dự. Đây không phải là liveshow mà chỉ là đêm ra mắt CD. Trong đêm nhạc độc diễn này, phần một tôi hát 7 bài của anh Trịnh Công Sơn trong CD vừa phát hành - Ru mãi ngàn năm, phần hai tôi hát 5 bài trong CD tiếp theo của Lê Minh Sơn. Nếu tôi may mắn, mọi việc suôn sẻ, thì 4 đêm này sẽ là "Hàng Việt Nam chất lượng cao".
- Bốn đêm giới thiệu CD sẽ mang lại cho chị hình ảnh gì mới?
- Đây là bốn đêm rất quan trọng. Tôi hy vọng sau chương trình, khán giả sẽ đón nhận CD Nắng lên. Tôi đặt vào CD này tâm hồn hát của mình. Bình thường tôi chỉ sử dụng 60% cảm xúc, còn Ru mãi ngàn năm tôi đã sử dụng 100% cảm xúc. Với tôi, đây là sự quậy phá, nói chính xác hơn là tôi đã dám công phá bản thân mình. Tôi hát bằng sự khao khát hướng tới chân thiện mỹ trong âm nhạc. Để sau CD Nắng lên, tôi tự tin thực hiện liveshow Nắng lên vào đầu năm sau, nếu không kịp thì sẽ lui đến sinh nhật của tôi, tháng 6. Hiện tại tôi đã lên văn bản để xin tài trợ. Liveshow này sẽ có 80 người trong dàn nhạc giao hưởng đánh cho chương trình, hai người bạn ở Pháp, một anh gõ phụ, một anh đánh piano. Đây là liveshow kỷ niệm chặng đường âm nhạc của tôi.
- Mọi người nhận xét, hạn chế lớn nhất trong giọng hát của chị là phô diễn kỹ thuật. Chị nghĩ sao?
- Tôi không nghĩ là mình phô diễn kỹ thuật. Tôi là người biểu cảm rất mạnh trong bài hát. Chính cái biểu cảm của tôi quá lớn nên người nghe tưởng tôi hát phô trương.
- Nhưng quả thực, nhiều khán giả đã quá chán hình ảnh Thanh Lam lúc nào cũng phiêu, luyến láy, nhắm mắt và gặm mic. Còn chị?
- Nếu tôi yêu một người nào đó, tôi sẽ không bao giờ bắt người ta giảm đi bản năng của mình. Vì bắt người ta giảm đi bản năng chính là đánh mất đi bản thân người ấy. Tôi nghĩ ông trời cho tôi một vài thứ: một nhan sắc trung bình, một người có tâm hồn - cái đó rất quan trọng, một sức khỏe tốt và một giọng ca hay, nên đã cho tôi luôn sự thăng hoa quá mạnh trong lúc làm việc, mà đôi khi người nghe khó chấp nhận được. Nhưng nếu thực sự họ yêu tôi thì đừng bắt tôi phải bỏ đi bản năng mình.
- Chị nghĩ gì nếu sự tiết chế bản năng sẽ giúp cho chị vừa vặn với tiếp nhận của khán giả hơn?
- Tôi công nhận điều này. Nếu là một nghệ sĩ chuyên nghiệp, cần phải cân bằng cảm xúc. Cũng như trong tình yêu, mình cần dung hòa cái tôi để làm vừa lòng người yêu. Nhưng thú thật, tôi làm điều này rất khó.
- 300.000 nghìn loại vé tốt, 200.000 nghìn loại vé trung bình và 150.000 vé trên gác, chị nghĩ gì về giá vé quá cao của "Nắng lên" so với mặt bằng chung của tình hình âm nhạc hiện nay?
- Không ai bỏ ít tiền mà mua được một sản phẩm tốt cả. Nói một cách nôm na: Chương trình của tôi đáng đồng tiền bát gạo. Hơn nữa, tôi cũng muốn lựa khán giả, để có được những người thực sự yêu âm nhạc. Sẽ không có khán giả bỏ ra mấy trăm nghìn vào ngồi ngủ ở trong đó.
- Những khán giả bình dân muốn nghe Thanh Lam hát thì sao?
- Sẽ xem vào liveshow sau của tôi. Tôi làm ở nơi lớn hơn, giá vé sẽ hạ xuống. Nhưng phải hiểu, bây giờ tôi không phải là ca sĩ cần mua danh, nên không cần phải bỏ tiền ra làm liveshow để khẳng định tên tuổi. Tôi cũng phải làm việc cho cuộc sống và để có tiền tiếp tục đầu tư cho nghề nghiệp. Tôi không thể bỏ tiền ra để lỗ.
- Nghĩa là chương trình này chị sẽ kiếm lời?
- Cũng chưa thể lãi được. Giá vé như thế, ngồi tính toán với nhau, tôi chỉ mong lấy công làm lãi. Mà lãi ở đây chỉ đơn thuần là sự truyền bá được đến người nghe cái tôi đang làm.
- Có nhiều người hâm mộ chị, nhưng cũng có những người sẵn sàng đứng lên khi chị hát. Chị thấy sao khi nhìn khán giả quay lưng lại với mình?
- Được mệnh danh là một trong những diva của Việt Nam, tôi có yếu cũng không thể đẻ ra một đứa con xấu xí được. Nhưng trong cuộc sống, mỗi người một khẩu vị và tôi không thể nào đem lại món ăn phù hợp với tất cả. Khi diễn chung sân khấu với các ca sĩ trẻ, sẽ có những người không phải đến để xem tôi hát, nên họ sẽ bỏ về. Tất nhiên tôi buồn, nhưng mất hứng thì không bao giờ. Đó chính là sự chuyên nghiệp. Trong đêm diễn có 40 người, tôi không thể nào vì 10 người bỏ về để 30 người ngồi lại với cảm giác đang phải nghe cô này hát mất hứng. Nhưng tôi tin những khán giả đến xem Nắng lên sẽ không bao giờ bỏ về.
- "Nắng lên" là sự kết hợp giữa một nhạc sĩ huyền thoại và một nhạc sĩ mà trước đó hai năm gần như không ai biết. Người ta nói, "Nắng lên" dùng nhạc Trịnh như một sự đảm bảo cho tính an toàn của nó. Chị nghĩ sao?
- Nếu nói công minh, Lê Minh Sơn là một trong những niềm tự hào nho nhỏ của người làm nghề. Cậu ấy là một thanh niên trẻ rất có văn hóa trong âm nhạc. Tất nhiên, Sơn là một nhạc sĩ mới, nếu dồn dập đưa ra những món ăn quá mới có thể sẽ là sự công phá có hại. Nên cân bằng giữa cái khán giả muốn và cái mình đặt vào lòng họ. Đó là sự tinh tế trong công việc, bắt buộc phải có. Nhưng không có nghĩa là tôi không tự tin khi hát nhạc của Lê Minh Sơn. Tôi nghĩ, một nhạc sĩ có sản phẩm hay cộng với một ca sĩ chuyên nghịêp sẽ là sự kết hợp tốt.
- Nói thế, hình như chị dành sự ưu ái lớn cho nhạc sĩ Lê Minh Sơn?
- Tôi là người khắc nghiệt trong công việc. Nếu thấy tôi làm việc với Sơn, sẽ không ai đặt ra câu hỏi đó. Tôi là người được khán giả đặt ở vị trí cao trong công việc, nên khi đưa ra sản phẩm, tôi không cho phép sự cẩu thả, mà luôn khắt khe với chính mình. Tôi hát nhạc của Sơn, vì những ca khúc đó mang tính triết lý, ngợi ca, khích lệ cuộc sống, rất hợp với tôi.
Lớp trẻ bây giờ thường nghe những bài hát về tình yêu khủng khiếp, anh yêu em, rồi khóc lóc, sầu thảm, thậm chí là chết. Sơn cũng là nhạc sĩ trẻ, nhưng lại có tư duy hướng cổ, điều đó bây giờ quá khan hiếm.
- Một người đàn ông đẹp, đầy sức sống, rất hợp gu với Thanh Lam. Liệu điều gì sẽ xảy ra ngoài chuyện công việc?
- Hiện tại, tôi với Sơn có sự ăn ý tuyệt đối trong âm nhạc. Nhưng Sơn có đời sống riêng của Sơn và tôi cũng vậy. Không phải điều gì trong cuộc sống mình cũng giãi bày. Mọi người đồn đại thì cứ để họ đồn đại. Tôi là người nổi tiếng, luôn phải sống trong sự đồn đại, và tôi chấp nhận điều đó.
(Theo Sinh Viên)