From: Thu Thuy
Sent: Wednesday, April 06, 2011 5:58 PM
Chị thân mến!
Tôi cũng là người từng ở hoàn cảnh gần giống như chị, nhưng khác một chút là tính nóng giận, hay quát mắng và đánh vợ của chồng tôi chỉ bộc lộ sau một tháng làm đám cưới.
Phải nói là tôi khổ vô cùng. Tôi cũng như chị, độc lập về kinh tế, dáng vẻ không tới nỗi nào vì tôi làm trong một ngành truyền thông. Tự nhận là người nấu ăn hợp khẩu vị, chăm con, chiều chồng... ở ngoài không một ai hay biết về chuyện tôi hay bị chồng đánh, vì tôi sợ dị nghị này nọ.
Đến mức mà ngày mai là ngày tôi vác cái bụng chình ình đi mổ đẻ (vì thai quá già tháng mà không đau bụng), tôi chịu một trận đòn bò lê lết, anh ta đấm đá, tát tai tôi... kinh lắm, chỉ vì tội bảo tôi rửa cái chén và cái xoong anh ta ăn sau khi đi nhậu về khuya, tôi ì ạch mệt mỏi, lo lắng xếp đồ cho cuộc đẻ sáng mai như đã hẹn với bác sĩ nên không rửa...
Trận đòn kinh lắm, mà trước đó ít phút anh ta vẫn còn ngọt ngào, vợ chồng vẫn bình thường với nhau, sau đó vì thương, vì yêu con và còn tình nghĩa với chồng mà tôi không dứt được. Cho mãi tới 7 năm sau, thời gian đó tôi nhận được thêm một số trận nữa, trận nào cũng kinh, mà tôi không hé răng nói cho ai nấy nửa lời, chỉ xa gần nói với ba mẹ anh ta.
Rồi cũng chẳng có kết cục gì, cho mãi tới hơn năm trước, tôi mới dứt được ra bằng một tờ giấy ly hôn chị ạ. Nói chung chuyện nhiều dài lắm, nhưng đại loại cũng giống chị, anh ta tốt, chỉ mỗi thế...
Đoạn trường qua cầu giờ ngẫm lại tôi thấy, cả tôi, chị và những người vợ hay bị đánh bởi những ông chồng có học, cái gì cũng tốt, như ông nhà chị thì bắt nguồn từ một nguyên nhân ấm ức sâu xa. Anh ta cảm thấy bị thua thiệt so với vợ về mặt nào đấy (tất nhiên do anh ta tự nghĩ ra), hoặc ghen tuông, đa nghi và thậm chí là sinh lý không được đáp ứng cho vừa tạng của họ...
Tôi nói thật chị đừng cười, thực ra có nguyên nhân cả chị ạ, chị hãy tìm hiểu nguyên nhân, tự tìm ra biện pháp từng nguyên nhân một, cho tới khi chị thấy rằng mình không thể nào đáp ứng, hoặc phù hợp với chồng thì chia tay. Tôi cũng đồng ý với ý kiến là chị nên quyết liệt ngay từ đầu, chứ anh ta đánh một lần là sẽ có nhiều lần, nhiều lần...
Thôi thì dứt đi chị ạ, vẫn còn kịp mà, chị có thể nói chuyện với gia đình phía chị, cả gia đình anh ta nữa để ba mẹ chị hiểu và không trách mắng. Chứ sống thế thì kinh lắm, phụ nữ mình nhiều lúc mệt mỏi, lỡ lời chứ đâu phải khi nào cũng ngọt ngào tỉnh táo để làm dịu cơn thịnh nộ của chồng đâu.
Rồi căn nhà sẽ ngột ngạt lắm lắm, con cái lớn lên sẽ ảnh hưởng. Còn không thì chị tạm thời ly thân khác nhà, nhớ là đừng ở cùng nhà, hai mẹ con dọn hẳn ra ngoài, hay về ngoại để cả anh và chị cùng có thời gian nhìn lại mình, anh ấy sẽ biết mình phải làm gì để cho cuộc sống phía trước, nếu muốn còn có chị...
Tôi, một phụ nữ đã qua đò với hoàn cảnh gần như thế, tôi cũng đã có những tháng ngày vật vã, nhưng giờ qua rồi, mọi việc cũng không tới nỗi nào đâu chị ạ nếu như chúng ta biết cách sắp xếp lại ý niệm về hạnh phúc, tự do đời mình, hạnh phúc con mình. Chúc chị nghị lực. Sớm tìm được sự bình an trong tâm hồn.
HaLy