Mỗi năm đến ngày Tết nhà giáo, những người làm nghề dạy học như chúng tôi thật hạnh phúc khi nhận được những bông hoa tươi thắm, những cánh thiệp chúc mừng và những lời tri ân sâu sắc từ học sinh. Niềm hạnh phúc đó không gì có thể đánh đổi được và không phải nghề nào cũng có được.
Có một điều tôi muốn nói với các học trò của tôi nhưng trong suốt 15 năm qua còn ngại ngùng, chưa bày tỏ. Tôi muốn nói với các em rằng: "Cô rất cảm ơn các em, những học trò yêu quý của cô".
Khi mới nghe điều này, có thể có người sẽ ngạc nhiên sao cô giáo lại cảm ơn học trò nhưng thực sự trong tận đáy lòng, tôi muốn nói lên điều đó.
Theo truyền thống, các em thường là những người thể hiện lòng biết ơn của mình đối với thầy cô giáo vì thầy cô là người dạy dỗ, dìu dắt các em nên người. Còn riêng tôi, tôi muốn gửi lời cảm ơn đến học trò của mình vì các em không chỉ là nguồn động viên lớn nhất để tôi thêm yêu nghề mà còn là nguồn động lực giúp tôi không ngừng phấn đấu để có thể làm tốt công việc của mình.
Người ta thường nói "Nhất quỷ, nhì ma, thứ ba học trò", đúng là như thế. Bên cạnh những học sinh ngoan hiền, chăm học, cũng có không ít học sinh tinh nghịch chỉ xếp sau quỷ và ma. Tuy nhiên, đôi khi những trò tinh nghịch "vô tiền khoáng hậu" đó lại là những kỷ niệm khó quên trong đời của những người làm nghề giáo như chúng tôi.
Có những em khi còn đi học lúc nào cũng quậy phá, thích chọc ghẹo bạn bè, làm cho giáo viên chủ nhiệm tuần nào cũng phải diễn tuồng "Bao Công xử án". Vậy mà, sau nhiều năm có em đến thăm, thấy em điềm đạm, chững chạc hơn trước rất nhiều, làm tôi ngạc nhiên hỏi: "Sao bây giờ em khác xưa nhiều thế?". Em e thẹn trả lời: "Lúc còn đi học, suy nghĩ chưa chín chắn nên em mới hay chọc phá bạn bè, bây giờ lớn rồi em còn làm như vậy thì coi làm sao được cô ạ".
Thấy học trò cũ giờ đã trưởng thành, tôi vừa mừng cho em, vừa thấy trong lòng dâng lên niềm hạnh phúc.
Cảm ơn học trò! Cảm ơn các em đã mang đến cho thầy cô niềm tự hào và hạnh phúc trong sự nghiệp trồng người. Dù khó khăn đến mấy, chỉ cần thấy các em học tốt, thành tài thì mọi chông gai thầy cô đều có thể vượt qua.
Lê Thị Ngọc Nhẫn