- Anh nghĩ sao khi có nhận xét anh làm cũng giỏi mà "nổ" cũng giỏi?
- Tôi chưa bao giờ "nổ". Một năm tôi chỉ ra 4 CD, CD của tôi như thế nào thì mọi người cũng đã biết, đều có cái để bàn tán.
- Vậy anh là người dại dột?
- Đàn ông đôi khi cũng cần phải dại. Một mặt nào đó, tôi không dám đánh giá cao người "khôn gái".
- Vậy còn sự bốc đồng thường thấy ở anh thì sao?
Lê Minh Sơn và Thanh Lam. |
- Tôi chưa bao giờ bốc đồng. Tôi cũng chưa làm gì nông nổi, dù tôi là người bản năng. Tôi thấy đàn ông đôi khi hèn cũng có cái hay, nhưng hèn để làm việc lớn khác với sự hèn mọn. Tôi có thể cúi đầu nhặt 2.000 đồng để làm nghệ thuật nhưng sẽ không cúi đầu xuống nhặt 2 tỷ đồng vì túi cơm. Đàn ông đôi khi cũng nên hèn trước phụ nữ. Ta hèn một thì được lại 10. Vì phụ nữ là chốn bình yên của người đàn ông. Tôi không thích người đàn ông lúc nào cũng cao đạo và ngạo mạn trước phụ nữ thời nay hay hơn đàn ông ở khoản dám làm và dám chịu.
- Về hình thức, từ khi nổi tiếng anh mới để tóc dài, phải chăng độ dài của tóc tỷ lệ thuận với sự nổi tiếng của anh?
- Các bài hát của tôi đã đọng lại khán giả, đó là điều đáng mừng. Bản thân tôi không có tài sản gì cả ngoài cái râu và cái tóc. Còn về chuyện ăn mặc, tôi cao 1m72, nặng 72 kg có cơ bắp, nhiều người nói tôi mặc cái gì cũng đẹp. Tôi thì thấy cái nào mặc cái đó, vì tôi không quá quan tâm đến hình thức.
- Nổi tiếng rồi, việc đánh đàn ở khách sạn trước kia của anh giờ thế nào?
- Có thời gian là tôi đi. Đánh đàn là sự lao động rất nghiêm túc, không phải ai cũng làm được, chẳng bao giờ tôi xấu hổ vì đánh đàn ở khách sạn cả.
- Anh đang đặt kỳ vọng gì vào CD sắp tới "Em và đêm"?
- Đây là CD tôi kỳ vọng nhất trong năm và cũng là CD quan trọng nhất của năm. Em và đêm trái hẳn với Nắng lên. Ở CD này, tôi hoàn toàn hóa thân thành người đàn bà đầy khát vọng.
- Người đàn bà cụ thế đó như thế nào?
- Đó là người đàn bà lọ mọ đạp xe đi bán rau buổi đêm, 3-4 giờ sáng đi về với niềm hạnh phúc bán hết hàng. Sau nụ cười của người đàn bà bán rau, tôi nhìn thấy nụ cười của con, của chồng đợi ở nhà. Đó là người đàn bà sơn cước, yêu đến phát điên. Đó là người đàn bà mong manh yêu đến mức tan cả mình ra. Đó là người đàn bà đẹp nhất vào ngày gặp được anh: "Ngày không anh chống cha chống chếnh, ngày không anh ta nhìn lại mình không ra, ngày không anh tháng 3 giá rét, ngày không anh gió qua gió cười/ Thân em tấm lụa đào, thân em gạo tám xoan, ngày anh/ Thân em trắng ngọc ngà, thân em hạt mưa sa, ngày anh".
- Người đàn bà đó phải chăng là Thanh Lam?
- Tôi nhìn thấy Thanh Lam ở trong người đàn bà đó. Tôi chỉ nhìn thấy thôi, vì đàn ông không bao giờ hiểu được phụ nữ, chỉ có thể nhìn, cảm nhận được một khoảnh khắc nào đó.
Phụ nữ là tác phẩm đẹp nhất mà thượng đế đã ban tặng cho đàn ông. "Có nam, có nữ mới nên xuân, có xôi có thịt mới nên phần". Đàn ông sinh ra để dành cho phụ nữ và ngược lại. Tại sao chúng ta không yêu? Tại sao chúng ta không khám phá? Phụ nữ là điều khám phá đến tận cùng cũng không thể nào hiểu hết.
- Với anh, phụ nữ có ý nghĩa như thế nào?
- Phụ nữ ở bên mình luôn cho mình sự bình yên, và tôi là kẻ luôn thèm khát sự bình yên. Tất nhiên, trong cuộc đời của người đàn ông, cái quan trọng nhất vẫn là sự nghiệp.
- Vậy người phụ nữ nào làm anh mất bình yên?
- Ở đây có một mâu thuẫn nội tại, vì người phụ nữ đã là sự không bình yên rồi.
- Điều không bình yên nhất mà phụ nữ gieo vào anh?
- Đó là sự khát.
(Theo Thể Thao Ngày Nay)