From: Vinh
Sent: Saturday, March 20, 2010 1:58 PM
Chào Thi và độc giả mục tâm sự!
Tôi cũng muốn viết vài dòng tâm sự cùng Thi và các bạn để kể về tình huống tương tự của tôi để bạn tham khảo và cũng bày tỏ nỗi niềm của mình.
Tôi và người yêu cũng trải qua sự phản đối, dè bỉu, khuyên, răn, sự vô tình, sự cay đắng và gian khổ, đồng thời cả sự che chở, yêu thương để đến với nhau. Kết quả là chúng tôi chiến thắng bảo vệ được tình yêu của mình. Nhưng trường hợp cụ thể của tôi thì tôi đã mất rất nhiều. Cái mất không phải là mất nhiều hơn so với chồng tôi, mà cái mất của tôi là cái nhìn ưu ái với cuộc đời, tinh thần sảng khoái và tuổi trẻ.
Vì mải đấu tranh và luôn phải đấu tranh với rắc rối vì thiếu ủng hộ của gia đình, sự ái ngại của bạn bè, người quen và cả sự khác biệt về phong cách và suy nghĩ với chồng mà riêng trong trường hợp của tôi thì sự chênh lệch về tuổi tác ám ảnh mọi đau khổ mà tôi gặp phải.
Tôi không có ý định làm bạn nhụt chí đâu Thi ạ, chỉ là mỗi người một hoàn cảnh riêng, quan trọng là người yêu bạn có chững chạc thực sự và điềm đạm, biết thông cảm với bạn không? Còn tôi, vì quyết tâm yêu nên cuộc sống ra sao, thì phải chịu một mình. Tôi nói thế có nghĩa là khi phải đấu tranh quá nhiều vì tình yêu, khi có rồi thì bạn phải đối mặt với thực tế một gia đình và những tình huống cần sự thông cảm, sẻ chia, điềm tĩnh của người đàn ông và khéo léo... của người phụ nữ. Yêu thì trẻ cũng làm được, nhưng lấy nhau rồi người đàn ông cần phải có sự chín chắn.
Bạn đấu tranh tư tưởng và vượt qua rào cản, bạn sẽ bị thương. Bù lại, nếu có người chồng biết giúp đỡ và tôn trọng cuộc sống gia đình, bạn sẽ có hạnh phúc. Chưa kể những khó khăn và đắng cay do sự phản đối của gia đình chồng và sự thiếu chia sẻ của bố mẹ đẻ lúc ban đầu, bạn còn rất nhiều những khó khăn do quan niệm xã hội mang lại.
Tôi nói ra để bạn hiểu rằng, bạn nên hiểu rõ mình sẽ đấu tranh vì cái gì, và như thế nào để bạn có được điều mong muốn. Chúc bạn vượt qua được chính mình và sáng suốt. Còn tôi, tôi vẫn đang phải cố gắng để lấy lại tinh thần đấu tranh không mệt mỏi, mà cái đích lại không mộng mơ như tôi vẫn tưởng nữa.