Bức Lamé của John Currin. |
39 tuổi, cao trên 1m80, John có vẻ mặt của một cậu bé trai nghiêm nghị, luôn mặc quần jeans và áo sơ mi bó sát thân hình. Xưởng vẽ tầng hai của anh nhiều lúc trống không vì các họa phẩm được chuyển ra gallery ở London, New York, Cologne…, nhưng có lúc lại đầy ngộn các bức đang vẽ dở phụ nữ ở mọi tư thế và trên nhiều chất liệu khác nhau. Currin không sử dụng người mẫu sống động, các bức vẽ hiện nay của anh đều có cảm xúc từ catalog ảnh Sears thế kỷ 17. Kỳ lạ hơn, anh còn lấy các vẻ mặt, cử chỉ và ngữ điệu… từ chính gương mặt và thân hình của anh. "Điều đó lý giải tại sao các bức vẽ của tôi có vẻ kỳ quái", Currin nói.
Anh kể lại: "Khi lên 6 tuổi, tôi luôn bị ám ảnh bởi các cô gái, họ xinh đẹp theo cách nghĩ của riêng tôi. Năm 12 tuổi, bắt đầu cầm cọ vẽ, tôi thấy họ đẹp hoàn hảo với những chỉ số tuyệt đỉnh. Tôi thực sự là một gã trai say mê vẽ hình ảnh phụ nữ".
Sau một thời gian khá "duyên" với tranh nude, anh đã từ bỏ nó: "Tôi bắt đầu mệt mỏi vì chúng, những bộ ngực đồ sộ quá mức. Vì thế trong loạt tranh mới này, họ hiện ra mềm mại, nhỏ nhắn hơn. Chính lúc này tôi nhận ra sở thích của mình là vẽ cổ điển. Tôi đã từng đem lòng yêu mến người đàn bà trong tranh của Max Beckmann, chính là vợ ông, Quappi. Tôi còn nhớ, khi nhìn thấy bức tranh, tôi đã say như điếu đổ và mong được gặp người đàn bà đó. Cuối cùng, thật buồn cười, tôi đã thỏa nguyện, vợ tôi giống hệt Quappi".
John gặp Rachel năm 1994, cô mới 23 tuổi. Anh đã phát điên lên vì cô và muốn cưới ngay lập tức. Đến ngày lễ Tình yêu năm 1998, cô mới chịu để anh trao nhẫn. Cả 4 năm trời, vẻ mặt và cơ thể của cô đã được Currin đưa vào tranh.
(Theo Người Đẹp Việt Nam)