Nhìn lại hành trình gắn bó cùng nhau, tôi thấy nhiều điều thú vị muốn chia sẻ. Tôi là người miền Trung. Cuối năm 2015 tôi mới ra Hà Nội để làm việc. Còn em đã ra trước đó lâu rồi vì học tập và sau đó làm việc tại Hà Nội luôn. Mãi đến năm 2017 tôi có số điện thoại em thông qua họ hàng của em. Lần lữa mấy lần tôi mới mạnh dạn nhắn tin làm quen em, vậy mà trùng luôn ngày sinh nhật em. Sau này em kể lại, tưởng tôi chọn ngày đó để làm quen, tưởng được chúc mừng sinh nhật hóa ra không phải.
Đầu tháng 12 năm đó tôi mời được em đi uống nước và đó là lần đầu gặp gỡ. Ấn tượng ban đầu của tôi về em là cô gái dịu hiền, nhẹ nhàng, cao ráo, thanh lịch. Tôi lúc đó có tính hay nói nhiều, nói lan man (giờ sửa khá triệt để rồi). Thế nhưng suốt buổi uống nước gặp mặt em vẫn tâm lý, lắng nghe tôi và không hề tỏ ra khó chịu. Dần dần tôi có nhiều dịp cùng em đi ăn tối, đi chơi... Thêm một nét tính cách ở em tôi thấy rất thích, đó là em ngại khi tôi dẫn tới những nơi sang trọng, đắt tiền. Tôi hồi đó nghĩ thà những ngày sau về ăn uống chắt bóp, còn đã có cơ hội mời em thì mình đàng hoàng cho yên tâm. Rồi hiểu em lo cho tôi tốn kém chi phí ăn uống, đi lại, tôi vui lắm.
Tất nhiên hành trình để em đồng ý nhận lời yêu và kết hôn không hề dễ dàng, ngoài tôi ra còn một vài người cũng quen và theo đuổi, có người còn quen trước tôi cả mấy năm, may cho tôi là họ ở xa, còn tôi ở ngay Hà Nội, cảm giác chạy xe máy băng băng mỗi tuần từ quận Từ Liêm sang quận Hai Bà Trưng và ngược lại mà thấy sướng. Thêm một ý nữa là em khá khó để nhận lời yêu, vì điều này mà dù đến sau nhưng cơ hội cho tôi vẫn nhiều. Có những giai đoạn nhắn tin mà chờ em chuyển trạng thái "Đã xem" để trả lời dài đằng đẵng, có khi vài ba ngày mới được nhắn tin lại. Nghĩ lại vẫn còn nhớ rõ cảm giác mong mỏi, hoang mang lúc đó.
Khi ấy tôi có nghĩ em chưa thích mình nên mới dần dần giữ khoảng cách để tôi biết ý rút lui chăng? Nhờ kiên trì và can đảm hơn, cộng thêm có lần em ốm cả tuần, giấu không nói với mẹ ở quê, cũng không nói với ai cả; tôi biết được nên quan tâm, xuống chăm, động viên em. Hay có lần em chuẩn bị về quê mấy ngày, tôi biết lịch nên chủ động xuống chở em ra bến xe. Nhà xe báo khởi hành trễ cả tiếng, tôi ngồi đợi rồi nói chuyện cùng em, thời gian đó thấy vui quá. Sau em cũng mở lòng với tôi hơn.
Sau hơn chín tháng theo đuổi, chúng tôi về chung mái ấm gia đình vào mùa thu năm 2018. Vui hơn khi cuối năm đó em báo tin có em bé và 2019 chúng tôi đón bé đầu tiên chào đời. Cảm giác làm mẹ làm bố thật khó tả, tuyệt vời những cũng nhiều lúng túng. Dần dần tôi và em biết chăm sóc em bé hơn, biết dỗ ngủ, biết cách bế, thay tã bỉm, tắm bé, massage bé, các loại thuốc dành cho trẻ sơ sinh... Tuy là đàn ông nhưng tôi tập làm hết các việc này để san sẻ cùng em, vì bà nội bà ngoại ở quê ra mấy tháng đầu hỗ trợ rồi cũng về quê lại, chủ yếu vợ chồng vẫn cáng đáng công việc, chăm sóc con về sau.
Giai đoạn này cũng vất vả cho chúng tôi vì nhiều bỡ ngỡ, tâm lý, hài hòa cách chăm con của bố mẹ với các bà, chi tiêu gia đình tăng lên nhiều. Nhờ làm gì cũng cùng nhau, đồng lòng nên mọi việc đều ổn cả. Đến năm 2020, Covid bắt đầu ập đến, em tiếp tục ở nhà chăm bé, giữa năm này chúng tôi lại có thêm tin vui. Đúng là ngoài dự liệu của chúng tôi vì cu đầu cũng còn nhỏ, thế nhưng vợ chồng rất vui vì có thêm em bé. Thật sự với tôi, tuy vất vả hơn nhưng tôi thấy vui nhiều hơn. Từng lần đi khám thai, đi siêu âm cùng vợ tôi đều thấy ý nghĩa. Gần như mọi lần siêu âm đều vợ chồng đi cùng nhau, chuyển dạ đi sinh hai đứa đều vào giữa đêm, vợ chồng lọ mọ tự đi vì ngày dự sinh không đúng ngày sinh nên các bà không tính khớp kịp.
Đầu hè năm 2021, gia đình chào đón thêm thành viên mới, chúng tôi tiếp tục quyết tâm để nuôi dạy và chăm sóc hai con. Đúng giai đoạn Covid nên vợ tôi tiếp tục ở nhà chăm hai bé, tôi đi làm, nhiều khó khăn trong giai đoạn dịch mà nghĩ lại vẫn nhớ rõ từng nhịp. Tôi thật sự thấy yêu thương vợ nhiều hơn, mấy năm em chấp nhận thiệt thòi ở nhà chăm con để tôi yên tâm đi làm. Thậm chí trong quá trình này vợ tôi còn tự học trau dồi thêm tiếng Anh để song ngữ với cả hai con. Hiện các con khi đi lớp mầm non về nhà là đã có thể nói chuyện tiếng Anh với mẹ, nói tiếng Việt với bố và thói quen này duy trì được gần nửa năm nay. Bé gái sau tuy mới hai tuổi rưỡi, đang tập nói câu dài tiếng Việt nhưng các câu đơn giản tiếng Anh nói cũng thú vị và vui lắm. Vợ tôi thích tiếng Anh và có thể học tiếng Anh hàng ngày mà không thấy mệt mỏi. Tôi nghĩ đó là yếu tố chính để mấy mẹ con có thể song ngữ cùng nhau được.
Năm 2023 vợ tôi đi làm trở lại, lĩnh vực xuất nhập khẩu, mua hàng, nhưng giai đoạn đi làm lại này cũng nhiều áp lực. Mỗi lần vợ chia sẻ những khúc mắc trong công việc, tôi đều động viên vợ cố gắng tìm hướng xử lý. Tôi hiểu những áp lực thường nhật của nhân viên đi làm công ty và nghĩ đa số chúng ta đều gặp điều tương tự không ít thì nhiều, nào là: công việc nhàm chán, sếp không hợp, rồi đồng nghiệp người tính cách này, tính cách nọ, người siêng kẻ nhác đủ cả... Rồi vợ chia sẻ với tôi muốn chuyển sang con đường mới là làm giáo viên tiếng Anh. Vợ nói là sau thời gian làm, cảm nhận công việc cả trước khi sinh con và sau khi đi làm lại, con đường hiện tại không làm em thấy vui và có năng lượng nữa. Các áp lực và khó khăn thì nghề nào cũng có, vị trí nào cũng gặp phải, nhưng khi không còn nhiều điều để phấn đấu làm tiếp ngoài tiền lương mỗi tháng thì tôi hiểu và ủng hộ, khuyến khích vợ can đảm theo đuổi con đường mới.
Phải nói thêm, vợ tôi không tốt nghiệp ngành sư phạm, cũng chưa từng đi dạy thêm, có chăng chỉ là trợ giảng mấy tháng lâu lắm rồi; nhưng sự yêu thích học tiếng Anh thì hồi mới cưới tôi đã nhận ra. Khi bắt đầu đồng hành tiếng Anh cùng con, vợ tôi có thêm những sự suy nghĩ cẩn thận và rõ ràng hơn về con đường mới này. Tôi nghĩ muốn biết con đường mới có phù hợp hay không, cứ mạnh dạn trải nghiệm rồi rút ra các kết quả dần dần, cộng thêm vợ được làm theo hướng yêu thích khi liên quan tiếng Anh, con nhỏ đang đồng hành cũng thêm một ý thuận lợi.
Đi làm giáo viên tiếng Anh có thể bắt đầu dạy cho các bé độ tuổi mầm non, cấp tiểu học rồi từ từ có kinh nghiệm có thể dạy bậc cao hơn hoặc nhận lớp dạy riêng ngoài dạy cho các trung tâm. Khi đó thời gian làm việc của em cũng linh hoạt hơn, ban đầu thu nhập chưa cao lắm nhưng sẽ được cải thiện sau này qua các kênh như tôi kể trên. Tôi nói vợ cứ học thêm các khóa cần thiết cho việc dạy, ứng tuyển vào các trung tâm tư nhân. Dù giai đoạn này kinh tế thế giới nói chung hay gia đình nói riêng còn nhiều gian nan nhưng tôi vẫn tin tưởng vào sự quyết tâm và nỗ lực vươn lên của hai vợ chồng.
Hiện cả nhà vẫn thuê trọ, tôi đi làm bán hàng cho một công ty Việt Nam, ngoài lương cứng ra cuối năm có thêm một khoản thưởng doanh số nếu đạt số. Chi tiêu hàng tháng gọi là liệu cơm gắp mắm, không dư dả để tích lũy mua nhà nhưng chúng tôi vẫn tự tin phấn đấu cho mục tiêu ba năm tới có thể phát triển sự nghiệp của cả hai, để có khoản tích lũy nhất định cho việc mua nhà. Động lực lớn nhất vẫn là gia đình vui vẻ, vợ chồng luôn đồng hành cùng nhau nuôi dạy con cái. Mỗi lần nhìn hai con chơi đùa, đọc sách, nói chuyện đầy đáng yêu cùng nhau cũng làm chúng tôi thấy thích thú, sướng tê cả người.
Cũng nhân dịp sinh nhật em, tôi chúc em tự tin, mạnh mẽ bước trên con đường mới, luôn biết rằng có tôi bên cạnh em, yêu thương, quan tâm và lo lắng cho em cũng như hai con rất nhiều. Cùng nỗ lực nhiều hơn vì gia đình mình, vợ yêu nhé.
Thành Đạt
Độc giả gọi vào số 024 7300 8899 (máy lẻ 4529) trong giờ hành chính để được hỗ trợ, giải đáp thắc mắc