Diễn viên Đức Hải. |
Anh nói: "Từ nhỏ, tôi đã thích diễn, vì cứ sau mỗi lần làm ngôi sao nhí thì được quà. Đến năm học lớp 5, tôi mới chính thức bước lên sân khấu diễn ở Nhà văn hóa thiếu nhi Hà Nội. Ở đó, do bạo dạn và nghịch ngợm nên cô giáo đã chuyển tôi sang nhà văn hóa để học kịch. Rồi tôi còn đi diễn ở nhiều nơi như Hải Phòng, Nam Định, Bệnh viện 108, hay bất cứ nơi nào có công chúng nhí. Niềm đam mê bắt đầu từ đó, khi đứng dưới ánh đèn sân khấu tôi như mê đi, lúc đó còn vui hơn con nít được quà".
Năm 1978, Đức Hải thi vào Đại học Ngoại Thương và Nhà hát Tuổi Trẻ. Gia đình khi ấy không ai theo nghệ thuật, bố mẹ muốn Đức Hải đi theo khoa học, các anh chị của Hải lúc này đều là kỹ sư Hóa. Và anh quyết định làm trái ý bố mẹ. "Từ khi tôi đi theo con đường này, thì lập tức hai người anh, chị cũng chuyển hướng theo nghệ thuật. Chị Ngọc Bích đang học trường Y lại thi thẳng vào Nhà hát kịch Trung ương, rồi anh Đức Hiệp đang học kỹ thuật chuyển sang thi vào trường Mỹ thuật công nghiệp và đỗ...". Nhà Đức Hải có 6 anh chị em, thì 3 người theo khoa học, 3 người theo nghệ thuật.
Đến lúc này thì ba mẹ anh chẳng còn phản đối nữa. Để có được thành công như hôm nay, Đức Hải đã vượt qua biết bao rào cản và làm nhiều bước ngoặt lớn. Ngày xưa, 9h tối là anh chị em phải có đủ mặt ở nhà, nếu ai chưa về là bị ăn đòn, vì thế để theo đuổi nghề rất khó. Nhất là khi Nhà hát yêu cầu anh phải đi cắt amidan thì mới được học. Suy nghĩ mãi mà không biết cách nào thuyết phục được ba mẹ, cuối cùng anh đã làm một cú rất ngoạn mục. Một hôm anh đi học và cầm theo vài ngàn chỉ để đủ mua một hộp sữa, một cái ca, một tờ giấy và một cây bút rồi tiến thẳng vào bệnh viện. Trước đó Đức Hải đã viết một bức thư tuyệt mệnh để dưới đồng hồ trong phòng mình. Anh đi đến 1h đêm, cả nhà không thấy về lo cuống cuồng, khi vào phòng ngủ, cầm đồng hồ lên thì thấy bức thư với nội dung rất xúc động. Mọi người chạy vào bệnh viện, vào đến nơi thì anh đã cấm khẩu rồi, máu thì phun ra, nước mắt chảy ràn rụa, ai cũng hoảng hốt. Sau đó mới biết rằng anh đi cắt amidan. Trong thư anh viết rõ rằng: "Con đường con đã chọn là con đường duy nhất và không còn con đường nào khác, đó là nghệ thuật, con tự chịu trách nhiệm với số phận và cuộc đời của con".
Anh kể: "Lúc đầu tôi không bao giờ dám nghĩ là mình sẽ nổi tiếng, không hề nghĩ về điều đó, chỉ biết học miệt mài". Mà quả vậy, Đức Hải khi ấy là một trong những người chăm nhất Nhà hát, cùng học với anh có Lê Khanh, Chí Trung, Ngọc Huyền... Mọi người đều học các môn như nhau nhưng riêng anh thì học thêm ngoài giờ rất nhiều: từ ballet đến học nhào lộn ở Liên đoàn Xiếc VN... Sau đó, anh thi tiếp vào khoa Đạo diễn sân khấu, được chọn sang Liên Xô học. Hành trình học tập của anh cũng thật ngoạn mục.
Đức Hải tâm sự: "Thật ra từ năm 1984, tôi đã đỗ thủ khoa rồi, nhưng Nhà hát Tuổi trẻ can thiệp không cho đi, bởi mới tốt nghiệp được 3 năm thì phải cống hiến cho Nhà hát đã. Vài năm sau, tôi thi lại lần hai, vẫn tiếp tục đỗ thủ khoa, thế là đi. Sau đó học ngoại ngữ một năm rồi đi Liên Xô. Sang Liên Xô thì năm học ấy không có năm thứ nhất, tôi buộc phải thi thẳng vào năm thứ 3 và đỗ luôn. Trong 20 ngày tôi phải trả hết môn thi của năm thứ nhất, và năm thứ hai với tất cả 46 môn, mà trả bài hoàn toàn bằng tiếng Nga. Sau khi thi xong thì tôi còn da bọc xương. Tốt nghiệp, tôi về phục vụ cho Nhà hát 5 năm (1995-2000) rồi vào TP HCM".
(Theo Văn Hóa Nghệ Thuật)