Tôi quen My vào một chiều nắng xõa trên vai và gió hiu hiu lách trong từng kẻ tóc. Cuộc gặp gỡ tình cờ nhưng đủ làm tôi choáng bởi sức ảnh hưởng của nó, chỉ là một sự tình cờ nhưng luôn nhen nhóm ngọn lửa hồng cho những ngày tháng về sau.
My là cô gái của vùng đất Tiền Giang ngọt ngào, tươi mát. My mang dáng vóc của người con gái miền Tây chất phác, thật thà. My luôn biết cách tươi cười rạng rỡ mỗi ngày. Và rất khác tôi, luôn có những nỗi buồn chồng chất.
Những năm tháng trôi qua, nhìn cách My sống, tôi bỗng thấy lòng mình trống rỗng. Chỉ là tôi có những nỗi buồn non nớt ở quá khứ cùng rất nhiều điều chất chứa trong tâm ở hiện tại. Tôi để thời gian mặc sức bán đi cái sung mãn tuổi trẻ, cái nồng nàn mới lớn. Còn My đã trải qua biết bao nỗi đau trong quá khứ, đã gánh lấy biết bao lo toan trong hiện tại. Ấy vậy mà cô nàng vẫn luôn mỉm cười và hiên ngang bước thẳng đến tương lai.
My dạy tôi cách nhìn vào bi kịch, nhìn thật sâu vào để mỉa mai cái đắng cay mà số phận ban tặng. Cứ nhìn rồi đi qua bi kịch là xong. Nhưng tôi ấu trĩ không dám nghĩ mình có can đảm làm những điều My nói. Tôi khác My nhiều mà, tôi lại càng không phải là My.
Từ nhỏ, khi tôi vẫn vô tư chả biết gì về một gia đình đổ vỡ thì My cũng chả biết gì mà phải đối mặt với chuyện người mẹ của cô ra đi vì căn bệnh nan y quái ác. Ở trên đời này, vốn dĩ chả có ai là kẻ đáng thương nhất, bởi dù cho đời mình có tồi tệ ra sao đi nữa cũng sẽ có người khác có cuộc đời đủ tồi tệ để được gọi là bất hạnh hơn, đáng thương hơn. Thế nhưng, những người đó tuyệt nhiên không cần lấy sự thương hại của đời. My ghét được ai đó dùng lời ngon ngọt cầu xin My chứng minh họ là người tốt, biết quan tâm những số kiếp bọt bèo. My ghét ai đưa tay lau nước mắt cô nhạt nhòa giả tạo. My ghét tất cả những người vung tiền tỷ ra đổi lấy thứ danh tiếng "bỉ ổi" cho bản thân. Chốt lại My quyết định mạnh mẽ để không phải bận tâm ghét người nào.
Tôi phì cười lối suy nghĩ kỳ lạ của My, bởi đâu phải ai cũng vì tư lợi mới biết thương yêu con người, cũng có người thật sự mang lòng tốt của mình đi mà chẳng cần nhận lấy lại điều gì đấy chứ. My hiểu, nhưng không thể cứ để lộ cái vẻ bi lụy, đáng thương của mình ra cho họ thấy mà thương hại được. Ừ là vậy... họ không phải có trách nhiệm với riêng mình, còn biết bao người thật sự cần sự giúp đỡ bên ngoài kia mà.
Chúng tôi phá lên cười và câu chuyện về cuộc đời My lại bắt đầu được tua lại. Ngày mẹ mất, My chỉ vừa ba tuổi, rất nhỏ, quá nhỏ để xa mẹ. Đám tang diễn ra, ánh mắt ngây thơ của My ngước nhìn di ảnh mẹ ráo hoảnh, câu hỏi "mẹ đâu?" My đặt làm tất cả mọi người đau xót. My mất mẹ và rồi cũng rất nhanh sau đó... My mất cả cha. Món tiền nợ khổng lồ cha My vay mượn của những tên cho vay nặng lãi để chữa trị cho người mẹ bệnh tật dồn cha cô vào đường cùng. Thật đáng buồn cho những phận người bị đồng tiền làm nghẹt thở. Thật đáng thương cho những phận con phải chịu cuộc đời không cha không mẹ dỗ dành. Bi kịch dành cho đời My là thế, nhưng đâu đó trong số kiếp này vẫn còn tình thương, My về sống với ông bà ngoại, được mài dũa lớn khôn và không ngừng sinh ra hoài bão. My muốn viết, viết tiếp về những mảnh đời bất hạnh vương vãi đâu đó trong cuộc sống này, muốn chạm vào những tấm lòng thiện lương thật sự, muốn mang đến cho người người, nhà nhà nghĩa cử cao đẹp.
Ừ thì là bi kịch đấy. Ừ thì là nghèo khó đấy. Nhưng cuối cùng cũng vẫn phải vượt qua thôi.
My đỗ đại học khoa Báo chí của trường Khoa học Xã hội Nhân văn. Cô tân sinh viên với những bi kịch nở nụ cười rạng rỡ cho bước đầu chạm vào hoài bão. Tôi may mắn gặp được My giữa cuộc đời tối tăm mù mịt, My dạy tôi biết thắp nến và đốt cháy đau thương. My dạy tôi phải luôn mỉm cười, phải luôn phấn đấu cho đam mê, cho ước muốn.
Tôi gửi tới My lời cảm ơn sâu sắc cho những tháng ngày bên nhau trôi rất nhẹ. Tôi gửi đến bạn đọc một chút gì tươi sáng cho cuộc sống mỗi ngày. Hoài bão sẽ không bao giờ mất đi khi bạn vẫn luôn miệt mài nghĩ đến nó, hãy chọn cách yêu thương và phấn đấu để chạm tay đến hoài bão của bản thân, để bản nhận ra, sống và thực hiện đam mê rõ ràng là rất dễ.
Cuộc thi viết "Sống với đam mê" do Báo điện tử VnExpress phối hợp cùng Công ty TNHH Sapporo Việt Nam tổ chức từ ngày 12/8 đến ngày 23/9. Cuộc thi dành cho mọi công dân Việt Nam từ 18 tuổi trở lên. Độc giả gửi bài dự thi tại đây. |
Lê Thị Quế Trâm