- Bước vào nghề người mẫu đã trên 5 năm, chị thấy con đường mình đang đi như thế nào?
- 16 tuổi, lần đầu tiên tôi biết thế nào là ống kính chuyên nghiệp khi tham gia một mẫu quảng cáo cho Hazeline. Ngay từ lúc đó, tôi đã mê tít việc ngắm mình trên các trang báo, rồi không thể tách mình rời khỏi máy ảnh. Một con đường thẳng tắp với bóng cây xanh mát đang mở rộng trước mắt sẽ thật dễ dàng bước qua nếu bạn tập trung đi trên đôi chân mình.
Có những lúc mệt mỏi, tôi dừng lại để lấy sức đi tiếp. Tất nhiên, trên dọc đường xuất hiện rất nhiều ngõ tắt khá hấp dẫn khiến tôi mơ đến một cái đích tốt đẹp mà chẳng phải vất vả và mất nhiều thời gian. Nhưng lại phân vân khi nghĩ đến ngõ cụt nếu mình lạc lối. Thôi thì cứ đi thẳng và quyết tâm đi thẳng, biết đâu mình sẽ khám phá được những giá trị quý báu, chính là ý nghĩa của giọt mồ hôi và sự vững tâm ở cuối chặng đường.
Hoa khôi Đinh Ngọc Diệp. Ảnh: Lala Model. |
- Chị từng tham gia nhiều cuộc thi người đẹp, đoạt danh hiệu Hoa khôi Tây Đô và Hoa khôi Duyên dáng sinh viên Đại học Quốc Gia cùng 9 giải phụ khác. Tại sao chị không "thử" các cuộc thi khác để tìm kiếm danh hiệu cao hơn?
- Với tôi, tham dự các cuộc thi không nhằm mục đích tìm kiếm danh hiệu mà chỉ xem đó là những cơ hội cho mình thử sức để đánh giá khả năng của bản thân, nhất là cuộc thi Hoa khôi Sinh viên đặt nặng vấn đề tri thức hơn là vẻ đẹp hình thể. Tôi cảm thấy như vậy là đủ và tập trung thử sức mình ở những lĩnh vực khác trong cuộc sống.
- Hai danh hiệu hoa khôi ảnh hưởng thế nào đến cuộc sống của chị?
- Thực tế, hằng năm có rất nhiều cuộc thi người đẹp, nhưng không phải ai cũng thay đổi sau giây phút đăng quang. Chỉ khi mình làm một điều gì đó ra trò hoặc ngược lại thì mới nghe mọi người xầm xì: "À, hoa khôi đó... ". Tôi tự bắt mình cố gắng hơn trong cách sống và cư xử để chẳng những làm đẹp cho danh hiệu của mình mà còn góp phần làm thay đổi cách nhìn của xã hội đối với những người đẹp không chỉ đẹp ở nhan sắc.
- Có lần chị tâm sự với báo chí rằng chị không nghĩ mình đẹp, nhất là cặp mắt, song chị từng đoạt giải "đôi mắt đẹp". Tại sao vậy?
- Mắt tôi yếu lắm, nhiều hôm chụp hình về cay xè, không mở lên được, có khi viêm giác mạc, chảy nước mắt liên tục. Tôi luôn ước mơ về một đôi mắt biết nói, biết cười, biết buồn, biết khóc khiến cái nhìn sắc hơn và cái hồn trong mắt sâu hơn... Có lẽ vì ước mơ đó nên trông đôi mắt buồn một chút và cũng rất may là có người đã bình chọn tôi có đôi mắt đẹp.
- Đang rất đắt sô chụp hình, quay phim quảng cáo, chụp ảnh báo chí, thu nhập của chị ra sao?
- Không giàu như mọi người nghĩ đâu. Thỉnh thoảng có những sô lớn cũng giúp tôi có thêm chi phí phụ giúp gia đình. Nói vậy nhưng tôi vẫn không từ chối các sô chụp báo, dù tốn khá nhiều thời gian, công sức. Và nhất là những chương trình mang tính chất từ thiện, tôi luôn ủng hộ hết mình.
- Một số bạn bè của chị cho biết trong các sô diễn hay quảng cáo, chị rất sòng phẳng về chuyện tiền nong và tính tình cũng "kỹ" lắm ở các khoản chi phí. Chị nói sao?
- Chắc chắn trong công việc, không phải cứ "làm giá" là sẽ được kết quả. Nhận một khoản thù lao thích đáng với công sức lao động thì có gì sai? Nếu đối tác cảm thấy không thỏa mãn với mức lương tôi đề nghị thì họ đã không ký hợp đồng với tôi.
- Chị không chỉ là một người mẫu mà còn là diễn viên điện ảnh, MC và viết báo. Sao chị ôm đồm vậy?
- Ham việc và không khi nào thích rảnh rỗi chính là bản chất của tuổi trẻ. Trong bất kể lĩnh vực nào thì sắp đẹp cũng chỉ có ưu điểm để giúp gây ấn tượng ban đầu. Chính nền tảng kiến thức, trí tuệ, nhân cách và bản lĩnh mới chính là điều tôi muốn đạt đến trong công việc. Tôi không muốn mình trở thành một bức tranh tố nữ, dù có xinh đẹp cách mấy thì cũng chỉ mang một công dụng là làm vật trang trí.
- Trong bộ phim "Anh chỉ có mình em" trình chiếu vào giờ vàng cách đây vài tháng, một số người nói rằng Ngọc Diệp rất đẹp khi lên phim nhưng diễn xuất thì chưa thành công lắm. Chị nghĩ sao về nhận xét ấy?
- Có rất nhiều yếu tố quyết định đến sự thành bại của một bộ phim. Một vai chính xuyên suốt gần 30 tập chắc chắn sẽ có rất nhiều đất diễn cho nhân vật. Có lẽ không xa lạ gì với ống kính, nên tôi biết được góc máy nào để mình trông đẹp hơn và che đi những khuyết điểm của mình.
Nhưng để nhập được vào nhân vật, cùng vui, cùng buồn, cùng đau và cùng sống theo cách sống của một cô gái có tính cách lạ và nhiều kinh nghiệm trên đường đời thì một diễn viên "tay ngang" như tôi khó có thể đạt ngay được những thành công nhất định. Dẫu sao tôi vẫn xem đây là một trải nghiệm quý báu vì có nhận ra nhược điểm thì mới biết khắc phục để vươn lên.
Ảnh: Lala Model. |
- Một số đạo diễn lại cho rằng chị có khả năng tiến xa hơn ở lĩnh vực điện ảnh. Chị cảm thấy thế nào?
- Cảm xúc từ những ngày đầu tiên bộ phim mình đóng được phát sóng đến nay tôi vẫn còn nhớ rất rõ, tim đập như vỡ tung theo từng giây trôi qua. Thấy ngồ ngộ vì mình lên hình với vai trò mới, xấu hổ vì những đoạn mình diễn chưa hay, là lạ khi ai đó gọi mình là diễn viên, rồi lại lo lắng về phản ứng của khán giả. Những cảm xúc đó mách tôi nhận ra ngọn lửa điện ảnh đã thâu lấy trái tim mình từ lúc nào.
Sau khi bộ phim trình chiếu, tôi ghi nhận đầy đủ ý kiến khen chê, cũng như nhìn lại năng lực bản thân và thấy một thử thách mới đang chờ ở phía trước. Tôi sẽ vào vai một cô du kích trong cuốn phim nhựa tiếp theo của đạo diễn Đào Duy Phúc, dựa theo truyện ngắn Tôi đã không quên của nhà văn Lê Minh Khuê.
- Nếu kịch bản chọn chị vào một vai "quậy" và trang phục sexy một chút thì chị trả lời sao?
- "Sexy một chút" là ở mức độ thế nào? Tôi sẽ chỉ hở vai, hở lưng khi chi tiết đó thực sự có ý nghĩa. Tức là hành động đó phải gắn liền với một bước ngoặt trong số phận nhân vật, nhằm khắc họa tính cách để tìm sự đồng cảm của khán giả. Hơn nữa, cảnh ấy phải được quay ở góc cạnh nghệ thuật.
Chắc chắn không người diễn viên nào muốn mình có những đoạn phim rẻ tiền lấy việc phô trương xác thịt để kích thích sự tò mò. Vai "quậy" hay vai lành, chính diện hay phản diện đối với tôi đều có ý nghĩa như nhau. Tôi chỉ muốn mình được vào vai có chiều sâu, cá tính và nội tâm mạnh mẽ.
- Nghe nói chị từng đoạt nhiều giải thưởng về văn học. Chị cảm thấy thế nào khi mình được đánh giá là một người không chỉ đẹp mà còn giỏi nữa?
- Thời đi học tôi ít tự hào khi bản thân khá về văn trong khi các bạn khá hơn mình về toán, Anh văn hay văn nghệ... So ra, có biết bao người hơn tôi về cả tài và sắc. Tôi cảm thấy mình may mắn khi được trang bị nền tảng tri thức từ truyền thống gia đình, cộng thêm một ít lợi thế về ngoại hình giúp tôi có niềm tin hơn trong cách ứng xử ngoài xã hội.
- Chị có thể giới thiệu một chút về gia đình mình?
- Trong nhà mẹ là "chuyên gia" tư vấn tình cảm kiêm giám đốc tài chính. Thu nhập tôi kiếm được đều gửi hết cho mẹ. Mẹ chính là chiếc "két sắt" kiên cố nhất vì đã bỏ vào thì chẳng khi nào... rút ra được, nhờ vậy mà mẹ đã dành dụm cho tôi một khoản cũng kha khá.
Bố là nhà khoa học với cả một kho tàng kiến thức có thể lý giải mọi thắc mắc, đồng thời là người thày nghiêm khắc nhất của tôi... Tôi có đôi mắt trong veo của mẹ và cái miệng cười tươi của bố. Có một câu nói tôi rất tâm đắc: "Dream as if you'll live forever, live as if you'll die today" - Khi đã sống trong vô vàn tình yêu thương, khi niềm tin là bất tận và khi tự quyết định được con đường cho đôi chân mình bước. Tôi cảm thấy mình hạnh phúc như tiên.
(Theo Thanh Niên Tuần San)