14 tuổi, học lớp 7 trường Tô Vĩnh Diện, quận Đống Đa, anh ôm mối tình đơn phương với người con gái cùng trường có cái tên rất đẹp, Hương Lan. Yêu bởi nhìn thấy cái dáng nhỏ vụt qua cửa lớp trong màu xanh trứng sáo, có miếng vá vụng bên vai. Khánh thấy đó là miếng vá đẹp nhất của chiếc áo đẹp nhất, chẳng có gì đẹp bằng. Từ đó, đi đâu anh cũng thấy như có màu áo xanh thấp thoáng, bay bổng. Nhưng anh chỉ yêu ngấm ngầm vô vọng, bởi không được đáp ứng mảy may gì. Vật mà ngọn lửa âm ỉ ấy cũng kéo dài tới tận 5 năm. Và tệ nhất là khi vào cấp 3, anh học chung với nàng một lớp.
Họa sĩ Đào Anh Khánh. Ảnh: S.H. |
Bước ra khỏi sự thất vọng khủng khiếp của mối tình đầu chừng 6 tháng, anh bập vào mối tình vô vọng thứ hai tên là Hiền. Suốt 2 năm liền, không hề được hưởng một cái nhìn cái "thơm" dù nhẹ, nhưng anh đã yêu điên cuồng dù là theo con đường lặng lẽ nhất.
"Có món quà tặng nhỏ thôi, nhưng tôi đã nghĩ lâm ly và thêu dệt rất đẹp xung quanh hình ảnh cụ thể là một quả nhót màu đỏ, chín mọng, có hai cái rốn núm rất gợi tình. Một tuần tôi mới về nhà một lần, sẽ nhất định tìm bằng được quả nhót để tặng cô ấy. Tôi nghĩ, một quả nhót đẹp như thế sẽ khiến cô ấy cảm động lạ lùng và đón nhận tình yêu của tôi. Nhưng sự thực là cô ấy đã nhận nó như nhận một cái kẹo vừng, thản nhiên và lạnh lùng. Tôi đau khổ vô cùng vì đã trót thêu dệt, tưởng tượng bao nhiêu, vì đã trót nâng niu, giữ gìn, sợ làm cái gì thô quá sẽ mất hết tình cảm thiêng liêng... Sự thất vọng khiến tôi bực bội đến mức uất hận, khiến tính cách cũng thay đổi".
Sau này, vì là bạn học cùng lớp với Hương Lan nên hai người vẫn thỉnh thoảng liên lạc. Khánh bảo, đôi khi gặp lại, thấy cái sự tưởng tượng ban đầu của anh về cô gái ấy quá vĩ đại, lớn hơn cái thực tế đáng trân trọng, "nhưng lúc đó tôi chỉ biết miếng vá trên vai ấy là nhất". Còn với Hiền: "Câu chuyện sau này không có gì lắm để nói. Nếu có gặp, cô ấy chỉ nhìn tôi cười cười. Vậy mà năm xưa, chỉ vì cô ấy xếp hàng mua gạo trước tôi, dáng mảnh gầy, khuôn mặt đẹp... đã khiến tôi như thể bị quỷ ám".
Xưa nay, ngoài Mai Hiên, Martha Thạch Thảo là người đàn bà mà Anh Khánh công khai nhắc nhiều nhất trên công luận. Mai Hiên có với Anh Khánh hai đứa con, một gái, một trai. Thảo người Mỹ, đến Việt Nam nghiên cứu về văn học dân gian và từng có thời gian làm việc ở tạp chí Heritage, làm người mẫu cho Elite Việt Nam.
"Mai Hiên với tôi có quãng thời gian đẹp chừng 10 năm. Giờ chuyện riêng tư không còn, nhưng về danh nghĩa vẫn là vợ chồng. Mai Hiên rất tốt và tôi vẫn hài lòng về cô ấy. Nhưng trong tình cảm với Mai Hiên thì chỉ có một Đào Anh Khánh với hội họa giá vẽ, hoặc cùng lắm là một Đào Anh Khánh với điêu khắc, và có lẽ chỉ thế thôi, chứ một tôi mông lung không biết đi về đâu thì không phải là một cá tính Mai Hiên chấp nhận.
Người có ảnh hưởng lớn trong cuộc đời tôi là Thảo. Người đàn bà đối với tôi mạnh mẽ nhất theo tất cả các chiều, cho tôi được rõ nét nhất khi biết thế nào là tình yêu. Mà giờ, tất cả chỉ còn là kỷ niệm".
Anh Khánh nhận được email của Thảo sau hơn một tháng cô không email, và anh đã tưởng như không bao giờ nữa. Thư của cô khiến anh vô cùng ấm áp. Thảo nói: "Ước gì em được trở lại dự Đáo xuân 2007 và đó sẽ là Đáo xuân của riêng em". Không cầm lòng được, Khánh đã khóc ngay tại hàng Internet. Cho đến lúc đó, vẫn như mộng mị, Khánh không nhớ câu nỏi hay cử chỉ nào của Thảo ám ảnh anh nhất, mà tất cả là một chuỗi ám ảnh. "Tôi bị chìm xuống đáy, có thêm một cái gì nữa cũng thế thôi".
"Từ khi gặp Thảo năm 2002, chúng tôi đã cùng nhau làm nhiều việc điên rồ. Nhưng đó là cái điên rồ vì nghệ thuật. Còn trong cuộc đời, cái điên đau đớn với tôi chính là khi bị tình yêu ruồng bỏ. Tôi như chìm xuống tận đáy. Dự định trình diễn cùng 6 diễn viên Mỹ không thành trong năm qua chính là lúc tôi định đem tất cả cái riêng tư vào trong cảm xúc. Sau đó gan tôi đau dữ dội, nổi thành cục suốt mấy tiếng đồng hồ. Tôi đã điên như thế đấy".
Sau Đáo xuân 5 mang cái tên liêu trai mộng mị - Mê - mà anh gửi gắm nhiều cảm xúc khởi nguồn từ những người đàn bà trong đời, giờ Đào Anh Khánh đã bắt đầu một cuộc tình mới với người phụ nữ ngoại quốc khá xinh đẹp, dịu dàng.
(Theo Người Đẹp)