Tôi 30 tuổi, sinh ra và lớn lên ở miền Bắc, đang làm việc tại Sài Gòn trong ngành công nghệ với mức thu nhập đủ để tự trang trải cuộc sống. Gần đây, tôi có ý định mua căn chung cư một phòng ngủ ở Sài Gòn để ổn định hơn sau nhiều năm đi thuê. Điều này khiến tôi đối mặt với một số mâu thuẫn trong gia đình. Bố mẹ tôi, mặc dù có khả năng hỗ trợ tài chính, lại không muốn giúp đỡ vì họ mong tôi lập gia đình và mua nhà cùng chồng.
Quan điểm của bố mẹ rất truyền thống, việc mua nhà nên gắn liền với hôn nhân, một người phụ nữ chưa kết hôn không cần phải lo chuyện nhà cửa sớm như vậy. Họ còn cho rằng, nếu tôi sống độc thân cũng không cần mua căn nhà quá to làm gì, vừa lãng phí vừa không cần thiết khi chưa có gia đình riêng để chăm sóc và xây dựng. Bố mẹ nghĩ rằng tôi có thể kết hôn với một người đàn ông đã có nhà sẵn hoặc cùng chồng tích góp để mua nhà sau này. Đó là lý do bố mẹ từ chối hỗ trợ ở thời điểm này, với mong muốn tôi sẽ chọn một con đường khác.
Điều này khiến tôi cảm thấy có chút buồn bã và khó xử, nhất là khi em gái thứ hai đã lập gia đình và có một bé trai, sắp được bố mẹ hỗ trợ một khoản lớn để mua nhà. Bố mẹ đang rất mong chờ để giúp vợ chồng em ấy ổn định cuộc sống. Trong khi đó, tôi tự hỏi, liệu mình có sai khi mong muốn sự công bằng giữa các chị em, dù bản thân chưa có ý định lập gia đình? Ngoài ra, tôi còn có một em trai riêng, vừa mới ra trường. Bố mẹ cũng có ý định sau này sẽ hỗ trợ em chuyện nhà cửa vì quan niệm con trai là người thờ cúng, giữ gìn hương hỏa cho gia đình. Hiện tại, em tôi chưa có ý định cưới vợ hay mua nhà ngay, thế nhưng tương lai bố mẹ vẫn dự định ưu tiên cho em một khoản.
Tôi hiểu bố mẹ đang lo lắng cho tương lai tôi, mong muốn tôi có một gia đình ổn định. Tôi cũng cảm thấy băn khoăn về việc liệu mình có quá ích kỷ khi muốn được hỗ trợ, dù chỉ là một phần nhỏ cho kế hoạch mua nhà riêng. Có lẽ, điều tôi mong đợi là quá nhiều? Hay tôi chỉ đơn giản đang tìm kiếm sự thấu hiểu và cân bằng giữa trách nhiệm gia đình với mong muốn độc lập của bản thân?
Ngọc Lan