Tôi đang có bầu năm tháng, vừa hết nghén được một tháng. Hè vừa rồi, tôi sợ mình con trong đó buồn nên đưa con về ngoại nội chơi. Bản thân nghén không ăn uống được gì nên tính khi nào gần đi hoặc hết nghén, khỏe mới sang nội. Công việc của chồng tôi đi biển nên không có nhà. Tôi cho con ở nhà nội 15 ngày rồi mẹ con muốn về ngoại cho thoải mái nhưng chồng bắt ở thêm 10 ngày nữa, tức 25 ngày. Tôi không chịu vì ở nhà chồng buồn, chồng thì không có. Chồng chửi bới tôi thậm tệ, nói "tao không nuôi mày, mày cút về cho mẹ mày nuôi", rồi rủa tôi đi chết đi, không đưa tiền dư cho cất, chỉ đưa 15 triệu đồng phí sinh hoạt và im lặng không thèm nói chuyện, làm lành hay xin lỗi gì vợ suốt gần tháng. Tôi chủ động làm lành, nói chuyện, chồng không thèm trả lời.
Tính chồng gia trưởng, vô tâm, dạy con không tôn trọng mẹ, mua gì cho con cũng nói là tiền bố, vợ ốm đau mà nói là chửi vợ người trời, kêu suốt ngày ốm đau, nhiếc vợ 33 tuổi không có nổi một người bạn thân. Mâu thuẫn với hàng xóm họ quá đáng hay anh em bên nhà chồng ăn nói hỗn thì luôn đổ tại vợ là trung tâm rắc rối. Nói chung tất cả là lỗi vợ. Tình cảm yêu thương vợ chồng không có. Tiền bạc làm ra không mang về cho vợ. Tôi tính sinh xong sẽ giao đứa mới sinh hoặc cả hai đứa cho chồng nuôi và ly hôn, tôi về ngoại ở ngoài xin việc làm, thay đổi cuộc sống. Hiện tại tôi chỉ ở nhà, chồng lao động chính lương vài chục triệu đồng. Cuộc sống không có tình yêu tình thương, sự tôn trọng, tôi rất đau khổ.
Thu Ly