Bài thơ Chân quê nằm trong tập Tâm hồn tôi (1940), được nhạc sĩ Song Ngọc phổ nhạc thành bài Hương đồng gió nội và nhạc sĩ Trung Đức phổ nhạc thành bài hát cùng tên.
Hôm qua em đi tỉnh về
Đợi em ở mãi con đê đầu làng
Khăn nhung quần lĩnh rộn ràng
Áo cài khuy bấm, em làm khổ tôi!
Nào đâu cái yếm lụa sồi?
Cái dây lưng đũi nhuộm hồi sang xuân?
Nào đâu cái áo tứ thân?
Cái khăn mỏ quạ, cái quần nái đen?
Nói ra sợ mất lòng em
Van em em hãy giữ nguyên quê mùa
Như hôm em đi lễ chùa
Cứ ăn mặc thế cho vừa lòng anh.
Hoa chanh nở giữa vườn chanh
Thầy u mình với chúng mình chân quê
Hôm qua em đi tỉnh về
Hương đồng gió nội bay đi ít nhiều.
Chân quê được nhiều nhà phê bình đánh giá là bài thơ tiêu biểu về hồn quê của Nguyễn Bính. Bài thơ chất chứa niềm lo âu, băn khoăn, day dứt và dự cảm của tác giả về những đổi thay nhanh chóng, làm mất đi sắc quê hương.
Nhà phê bình văn học Hoài Thanh, trong Thi nhân Việt Nam, đã nhận xét về thơ Nguyễn Bính: "Giá Nguyễn Bính sinh ra thời trước, tôi chắc người đã làm những câu ca dao mà dân quê vẫn hát quanh năm và những tác phẩm của người, bây giờ đã có vô số những nhà thông thái nghiên cứu".
Câu 4: "Cô Son" là tên một tác phẩm sân khấu nổi tiếng của nhà thơ Nguyễn Bính. Đây là loại hình nghệ thuật sân khấu nào?