Lơ lửng nắng sáng mùa thu năm ấy
Em dịu dàng nơi góc nhỏ, thơ ngây
Chỉ thoáng nhìn vào ánh mắt đã say
Và từ đó chúng ta thành... tri kỷ
Nếu ánh mắt nói thay điều em nghĩ
Lúc nghiêng nhìn em e ấp điều chi?
Chẳng ngại ngùng sao em lại quay đi!
Như cố giấu điều gì nơi sâu thẳm
Nếu ánh mắt nói thay điều say đắm
Mi nhắm hờ em có nhớ về anh?
Khi nhìn lên cả một khoảng trời xanh
Cho óng ánh những vần thơ bay bổng
Lúc cúi xuống hai tách trà thơm nóng
Sáng mùa đông tia nắng mới chưa lên
Nhấp một lần đã khiến dạ chông chênh
Cho ngơ ngẩn bồng bềnh đêm thao thức
Nếu ánh mắt nói thay nhiều cảm xúc
Cớ sao tìm chẳng có chút về anh!
Em nhớ gì mà đôi mắt long lanh?
Lấp lánh sáng như hai vì sao nhỏ
Ánh mắt chứa những cánh đồng chín đỏ
Hương lúa thơm ngào ngạt cánh diều bông
Từng chuyến phà vượt qua những dòng sông
Và biển rộng nắng hồng lên màu ngói
Nếu ánh mắt có thể thay lời nói
Có ý gì khi bối rối nhìn ngang
Sáng mùa xuân tia nắng có chói chang?
Sao quay mắt nhẹ nhàng không ngó thẳng
Có những lúc mơ màng trong xa vắng
Như sông quê tĩnh lặng lúc chiều buông
Góc giáo đường nghe văng vẳng tiếng chuông
Se sắt nhớ trên từng con phố nhỏ
Thân quen lắm những cành cây ngọn cỏ
Nắng ban mai, khói bếp dạt dào bay
Quán rượu cần nơi chưa uống đã say
Chầm chậm rớt những giọt tình lay lắt...
Em với anh có chi ngoài ánh mắt
Sao nỡ lòng em lại tắt thiết tha!
Để một ngày khi thực sự cách xa
Còn chi giữa hai ta làm kỷ niệm?
Cần Thơ, 28/01/2014
Lê Phong